'Gelukkig leven we nog, dat is het voornaamste' Tuindorp Oostzaan onder water Donderdag 14 januari Als de ramp in Tuindorp Oostzaan zich in de vroe ge ochtend voltrekt, zijn veel mannen al onderweg naar of op hun werk. Sommige vroege vogels, die met hun broodtrommeltje op de fiets stappen, zien wel wat water op straat staan, maar schrikken daar niet van. Ze denken dat er misschien wat met de riolering aan de hand is of dat het al een beetje dooit. In werkelijkheid vriest het nog behoorlijk. De meeste huisvrouwen slapen nog of zijn bezig de tafel te dekken en boterhammen te smeren voor hun kinderen die straks naar school moeten. Niemand heeft nog in de gaten dat zich hier een ramp aandient. Als de Radionieuwsdienst om 08.00 uur het bericht over de overstroming wereldkundig maakt, is het water al bezig de woningen binnen te dringen. Mannen keren spoorslags terug van hun werk, zoals M. Reits, die met zijn vrouw en twee kinderen aan het Sterrenplein woont: 'Ik ging vanochtend om kwart over zes van huis, naar mijn werk bij de NDSM. Toen was er nog niets bijzonders. Nu zeggen de mensen, dat de volks tuintjes toen al onder water stonden, maar ik heb er niets van gemerkt. Maar om half acht kwam m'n baas bij me en die heeft me naar huis gestuurd. Toen ik thuis kwam, stond er al 20 centimeter water in de huiskamer. Mijn vrouw, de kinderen en ik hebben nog alle meubelen naar de eerste verdie ping kunnen brengen. Maar toen moesten we er ook wel uit, toen stond het water al ruim een halve meter diep. Enfin, we leven nog'.27 Net als Reits blijven de meeste slachtoffers van de overstroming kalm. Maar er zijn ook mensen die het moeilijk hebben, zoals Reits buurvrouw, die in tranen is. 'Ik ben net van mijn werk gehaald', huilt ze, 'ik weet van niks. Waar zijn de anderen?' De vrouw van Reits kan haar geruststellen: 'Niet huilen kind, iedereen bij jou is weg'. Schilder M. Hotman is al op zijn werk als hij van zijn vrouw te horen krijgt dat de wijk onder water loopt. Zijn reactie: 'Dat kan niet, ik kom er net vandaan'. Als hij terugkeert, ziet hij hoe de stra ten langzaam vollopen. Zijn 11-jarige dochter Ria De evacuatie. Links kijkt een politieman of de bewoners al gewaarschuwd zijn. De Vergeten Watersnood 19

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Uitgave Kring van Vrienden van de Hondsbossche | 2011 | | pagina 20