Dijkwerkers aan de riemen. In de reddingsboot van links naar rechts: Jan Duin (schipper), Piet Schager, Flip de Graaft sr.,
Klaas Schager, Hendrik Vriesman, Jan Timmerman, Jan Vriendjes, Piet Glas, Dirk van der Vlies, Jan Snip, Kees van der Vlies,
Piet Koopman (onder), Klaas van der Vlies (boven) en Thijs Roozing.
Staande voor de boot van links van rechts de leden van de plaatselijke commissie: Leendert Timmerman, Hendrik S. Eriks
(voorzitter), Gerbrand Timmerman, Jacob Timmerman en Klaas Jansma (secretaris).
Foto ca. 1935. Niestadt-fotocollectie Zijper Museum, Schagerbrug (NH).
de dijkwerker. Maar goed beschouwd zo n standbeeld,
zo n monument is er eigenlijk al. Dat is de dijk zelf. In zijn
volle ontvang. In vol ornaat, wanneer hij zijn krachten meet
met windkracht 10. Daarom is die dichtregel vanA. Roland
Holst zo treffend en waar, zo 100 procent raak, als hij in de
gedenksteen van het nieuwe dienstgebouw dat in 1948 te
Petten verrijst, laat beitelen:'. ..trouw om trouw'. Maar mijn
hoofd, ntaar mijn hoofd zegt, dat de dijk waaraan deze vier
stoere kerels zo lang hebben gewerkt, feitelijk niet meer
bestaat. Ik loop op de dijk zelden of nooit meer een echte
dijkwerker tegen het lijf. Eerder een steenloper (Arenaria
interpres), dan een dijkwerker. Dat is ongelogen waar en
daarmee een feit.Wel kont je er een senior technisch advi
seur C of B tegen. Misschien wel santen. Desnoods een A.
Maar een dijkwerker zie je op de zeewering niet nteer. De
wereld van het dagelijks onderhoud door grote ploegen
vakkundig werkvolk is voorgoed voorbij. Exit.
Over de Hondsbossche zwaait thans een modern
samengesteld bestuur de scepter, terwijl op de nieuwe dijk
het satelliet gestuurde laser waterpasinstrument de lijnen
uitzet. Geavanceerde meetapparaten peilen het gevaar dat
voor de dijk in zee loert. Dat alles gekoppeld aan compu
ters, rekenmodellen en database.Tegenwoordig regeert op
de dijk de hydraulische machine die met grote precisie
moderne zuilen van grijs en zwaar basal ton per vierkante
nieter tegelijk aanbrengt. Hupsakee. En nog een m2. En
weer een. Aan de dijk strekt zich een aalgladde glooiing
van waterstaatkundig asfaltbeton als een reuzenglijbaan
voor de golven. Dat is de dijk van vandaag, die ondanks zijn
ongebroken verleden eeuwenlang een zwakke schakel in
de Hollandse kust bleek dat kopzorgen baarde en onafge
broken onderhoud vergde. Onderhoud dat bij voortduring
veel geld kostte. Met de aanpas op deltahoogte - 'de dijk
verzwaard, het land bewaard' - leek het gevaar definitief
afgewend. Noord-Holland kon weer rustig slapen. Maar we
weten inmiddels alweer beter, de deltahoge Hondsbossche
is tot op de dag van vandaag diezelfde zwakke schakel in de
kust gebleven. En is dat morgen ook. En overmorgen. Voor
duurzame veiligheid blijven gepaste en innovatieve maat
regelen op het juiste moment noodzakelijk. Vigilantie en
volharding blijven actueel. Dat weet elke dijkwerker, want
een waadpak is geen maatpak en global warming a serious
warning!
38
BLAUW BASALT STALEN SPIEREN
