ten afgesloten om het water buiten de poorten te houden.
Toch liep het waterpeil in de grachten zodanig op dat er
pompen nodig waren op de overtoom bij het Spaans Leger
om de situatie in de hand te houden. De burgerij werd om
de beurt in compagnieën opgeroepen om die pompen te
bedienen. Aan de oostzijde van Hoorn verdwenen de
groentetuinderijen en prachtige siertuinen van de burgerij
onder het zoute water.64
De doorbraak betekende niet dat de dorpen de Zwaag-
dijk mochten laten voor wat hij was. De Gecommitteerde
Raden schreven hen aan dat er verder gewerkt moest wor
den. Men maakte voorts direct een begin met de sluiting
van de doorbraak. Hiervoor werden honderden zandzak
ken aangevoerd en dijkgraaf Raet van Drechterland mocht
ook wier uit Wervershoof van de Vier Noorder Koggen per
praam laten konten, indien noodzakelijk. De negende was
het gat bijna dicht, ntaar alles stroomde weer weg. De vol
gende dag begon nten opnieuw. Met behulp van over het
paalwerk gehangen zeilen wist nten op 16 december einde
lijk de Zwaagdijk weer te sluiten. Iedereen dacht dat het nu
wel zou houden, ntaar op de 19e wakkerde de wind stevig
aan. Ont acht uur 's ochtends tuimelde alles ont, waarna
een nog breder en dieper gat uitspoelde. Afgaande op Bur
ger van Schoorl begaf de dijk het ook nog op vier andere
plekken.66 Men wilde de volgende dag met het herstel
beginnen, ntaar de Gecommitteerde Raden riepen eerst
Abbestee op ont per sloep naar het grote gat in de Zwaag
dijk te gaan, het te peilen en advies uit te brengen over de
wijze waarop nten het beste te werk kon gaan. Men kreeg
de Zwaagdijk dicht, ntaar tijdens slecht weer op Eerste
Kerstdag brak hij opnieuw op twee plaatsen door. Midde
len ont het voor de zoveelste keer te proberen waren er
niet. Aanwijzingen dat er na Kerst nog iets noemenswaar
digs aan de Zwaagdijk is gedaan ontbreken dan ook. Pas
begin juli 1676 - het water was toen van het land - blijkt
nten serieus met het herstel van de dijk bezig te zijn.66
Het mislukken van de sluiting van de Zwaagdijk bete
kende dat eb en vloed in het gebied bezuiden de dijk vrij
spel bleven houden. De onverdedigde binnenzijde van de
zeedijk van Drechterland had zwaar te lijden van de golf
slag op de grote binnenzee waarin West-Friesland was ver
anderd. De Gecommitteerde Raden mobiliseerden daarom
de dorpen weer. Zij moesten de dijken tegen afkalving
beschermen. Voor dit werk waren grote hoeveelheden stro
nodig. In West-Friesland was echter niets meer te krijgen.
Toen de Gecommitteerde Raden hoorden dat er vanuit de
Wieringerwaard veel stro werd verhandeld, verboden zij
dat direct. De boeren mochten uitsluitend en alleen nog
stro ten behoeve van de Omringdijk verkopen. Voorts vor
derden de Raden op 21 december grote partijen stro in de
Purmer. De verkopers daar wilden echter contant geld zien
en levering bleef uit. Pas eind december arriveerden de
eerste schepen met stro uit de Purmer. Tenslotte haalde
men nog per schuit partijen stro uit ondergelopen boerde
rijen op en werd er het een en ander in het Geestmeram-
bacht gevorderd.67
EEN GEMENE DIJK?
43