ten afgesloten om het water buiten de poorten te houden. Toch liep het waterpeil in de grachten zodanig op dat er pompen nodig waren op de overtoom bij het Spaans Leger om de situatie in de hand te houden. De burgerij werd om de beurt in compagnieën opgeroepen om die pompen te bedienen. Aan de oostzijde van Hoorn verdwenen de groentetuinderijen en prachtige siertuinen van de burgerij onder het zoute water.64 De doorbraak betekende niet dat de dorpen de Zwaag- dijk mochten laten voor wat hij was. De Gecommitteerde Raden schreven hen aan dat er verder gewerkt moest wor den. Men maakte voorts direct een begin met de sluiting van de doorbraak. Hiervoor werden honderden zandzak ken aangevoerd en dijkgraaf Raet van Drechterland mocht ook wier uit Wervershoof van de Vier Noorder Koggen per praam laten konten, indien noodzakelijk. De negende was het gat bijna dicht, ntaar alles stroomde weer weg. De vol gende dag begon nten opnieuw. Met behulp van over het paalwerk gehangen zeilen wist nten op 16 december einde lijk de Zwaagdijk weer te sluiten. Iedereen dacht dat het nu wel zou houden, ntaar op de 19e wakkerde de wind stevig aan. Ont acht uur 's ochtends tuimelde alles ont, waarna een nog breder en dieper gat uitspoelde. Afgaande op Bur ger van Schoorl begaf de dijk het ook nog op vier andere plekken.66 Men wilde de volgende dag met het herstel beginnen, ntaar de Gecommitteerde Raden riepen eerst Abbestee op ont per sloep naar het grote gat in de Zwaag dijk te gaan, het te peilen en advies uit te brengen over de wijze waarop nten het beste te werk kon gaan. Men kreeg de Zwaagdijk dicht, ntaar tijdens slecht weer op Eerste Kerstdag brak hij opnieuw op twee plaatsen door. Midde len ont het voor de zoveelste keer te proberen waren er niet. Aanwijzingen dat er na Kerst nog iets noemenswaar digs aan de Zwaagdijk is gedaan ontbreken dan ook. Pas begin juli 1676 - het water was toen van het land - blijkt nten serieus met het herstel van de dijk bezig te zijn.66 Het mislukken van de sluiting van de Zwaagdijk bete kende dat eb en vloed in het gebied bezuiden de dijk vrij spel bleven houden. De onverdedigde binnenzijde van de zeedijk van Drechterland had zwaar te lijden van de golf slag op de grote binnenzee waarin West-Friesland was ver anderd. De Gecommitteerde Raden mobiliseerden daarom de dorpen weer. Zij moesten de dijken tegen afkalving beschermen. Voor dit werk waren grote hoeveelheden stro nodig. In West-Friesland was echter niets meer te krijgen. Toen de Gecommitteerde Raden hoorden dat er vanuit de Wieringerwaard veel stro werd verhandeld, verboden zij dat direct. De boeren mochten uitsluitend en alleen nog stro ten behoeve van de Omringdijk verkopen. Voorts vor derden de Raden op 21 december grote partijen stro in de Purmer. De verkopers daar wilden echter contant geld zien en levering bleef uit. Pas eind december arriveerden de eerste schepen met stro uit de Purmer. Tenslotte haalde men nog per schuit partijen stro uit ondergelopen boerde rijen op en werd er het een en ander in het Geestmeram- bacht gevorderd.67 EEN GEMENE DIJK? 43

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Uitgave Kring van Vrienden van de Hondsbossche | 2004 | | pagina 43