De Werkgroep Waterschapsbelang pat na het besluit van Provinciale Staten van met 19SO niet bi; de pakken neer. Hr werd een grootscheepse brie/kaartenactie opgepet richting de Haagse politiek. Op de voorpijde van de huis aan huis ver spreide kaarten stond een tekening van J. van Dis met een deegroller waarmee hi; over de polder Oostpaan heen walste. in acht kiesdistricten. Plaats van vestiging werd het vroegere polderhuis van de Beemster in Midden-Beemster. De Kroon benoemde Willem de Boer tot dijkgraaf, de man die in de VC het Hoogheemraadschap Waterland had vertegenwoordigd en in zijn rol als woordvoerder van het veenweidegebied altijd voorstander was geweest van een tweedeling. Als dijkgraaf van het nieuwe fusiewaterschap moest hij alle ingelanden vertegen woordigen en kreeg de niet eenvoudige taak toebedeeld de heemraden bij te brengen dat dit ook voor hen gold. Dat kost te in het begin nogal wat moeite, zeker bij enkele prominenten onder hen zoals Cor Dikstaal, ex-dijkgraaf van de Beemster, en de Oostzaner Jan Bindt, vroegere tegenstanders. De zware bevalling van De Waterlanden manifesteerde zich voorts in de opzet van de administratie en de vaststelling van het wapen. In de boekhouding bleven de zevenendertig polders hun zelfstandigheid behouden. Men was er namelijk niet in geslaagd overeenstemming te bereiken over een 'toegroeiingsre- geling' van de onderlinge sterk verschillende polderlasten, om maar te zwijgen over de 'vereveningsregeling'. Dat betekende jarenlang aparte berekemngen van de polderlasten, een enorme klus voor de DCO, de Dienst Centrale Omslagheffing voor alle Noord-Hollandse waterschappen in Alkmaar. Ook bij de vaststelling van het wapen voor het nieuwe waterschap bleek de scheiding der geesten. Iedere polder had zo zijn eigen wensen. Waterland wilde zijn zwaan er in, de Beemster z'n koe, Oostzaan z'n drietandige greep met aange prikte graszoden en de Purmer zijn 'meid'. Het ontwerp van G.A. Bontekoe - burgemeester van Ooststellingwerf in Friesland en bekend heraldicus - nam verschillende elementen over; de (blote) meid van de Purmer werd schildhoudster, maar dan wel als zeemeermin. De veel voorkomende Waterlandse zwaan kreeg een prominente plaats; de acht districten werden gesymboliseerd door acht ducaten. Overigens vond men de buste van de meermin in het ontwerp van Bontekoe wat aan de kleine kant, waarop enkele medewer kers eigenhandig een wat ruimere maat intekenden. De Beemster en de Purmer hielden afscheidsavonden voor het personeel. A.J. Kölker schreef een Kroniek van de Beemster, en als pleister op de wonde voor de getergde Oostzaners ver scheen al in 1979 onder redactie en met medewerking van - alweer - Johan Schilstra een fraai boekwerk, kortweg De polder Oostspaan getiteld. Tenslotte kreeg in 1981 het Hoogheemraad schap Waterland zijn langverwachte jubileumboek Waterland door de eeuwen heen, van de hand van de journalist Piet Huurdeman. Hij besteedde vijftien bladzijden aan de roerige fusiegeschiedenis. Het boek werd op 12 februari 1981 gepre senteerd in het monumentale 'Waterlandhuis' aan de Zarken in Monnickendam, sinds 1831 de vestiging van het Hoogheem raadschap Waterland. Van Dis was niet uitgenodigd. Het wapen van Waterschap De Waterlanden. 70

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Uitgave Kring van Vrienden van de Hondsbossche | 2002 | | pagina 71