De Werkgroep Waterschapsbelang pat na het besluit van Provinciale Staten van
met 19SO niet bi; de pakken neer. Hr werd een grootscheepse brie/kaartenactie
opgepet richting de Haagse politiek. Op de voorpijde van de huis aan huis ver
spreide kaarten stond een tekening van J. van Dis met een deegroller waarmee hi;
over de polder Oostpaan heen walste.
in acht kiesdistricten. Plaats van vestiging werd het vroegere
polderhuis van de Beemster in Midden-Beemster. De Kroon
benoemde Willem de Boer tot dijkgraaf, de man die in de VC
het Hoogheemraadschap Waterland had vertegenwoordigd en
in zijn rol als woordvoerder van het veenweidegebied altijd
voorstander was geweest van een tweedeling. Als dijkgraaf van
het nieuwe fusiewaterschap moest hij alle ingelanden vertegen
woordigen en kreeg de niet eenvoudige taak toebedeeld de
heemraden bij te brengen dat dit ook voor hen gold. Dat kost
te in het begin nogal wat moeite, zeker bij enkele prominenten
onder hen zoals Cor Dikstaal, ex-dijkgraaf van de Beemster, en
de Oostzaner Jan Bindt, vroegere tegenstanders.
De zware bevalling van De Waterlanden manifesteerde zich
voorts in de opzet van de administratie en de vaststelling van
het wapen. In de boekhouding bleven de zevenendertig polders
hun zelfstandigheid behouden. Men was er namelijk niet in
geslaagd overeenstemming te bereiken over een 'toegroeiingsre-
geling' van de onderlinge sterk verschillende polderlasten, om
maar te zwijgen over de 'vereveningsregeling'. Dat betekende
jarenlang aparte berekemngen van de polderlasten, een enorme
klus voor de DCO, de Dienst Centrale Omslagheffing voor alle
Noord-Hollandse waterschappen in Alkmaar.
Ook bij de vaststelling van het wapen voor het nieuwe
waterschap bleek de scheiding der geesten. Iedere polder had
zo zijn eigen wensen. Waterland wilde zijn zwaan er in, de
Beemster z'n koe, Oostzaan z'n drietandige greep met aange
prikte graszoden en de Purmer zijn 'meid'. Het ontwerp van
G.A. Bontekoe - burgemeester van Ooststellingwerf in
Friesland en bekend heraldicus - nam verschillende elementen
over; de (blote) meid van de Purmer werd schildhoudster,
maar dan wel als zeemeermin. De veel voorkomende
Waterlandse zwaan kreeg een prominente plaats; de acht
districten werden gesymboliseerd door acht ducaten.
Overigens vond men de buste van de meermin in het ontwerp
van Bontekoe wat aan de kleine kant, waarop enkele medewer
kers eigenhandig een wat ruimere maat intekenden.
De Beemster en de Purmer hielden afscheidsavonden voor
het personeel. A.J. Kölker schreef een Kroniek van de Beemster,
en als pleister op de wonde voor de getergde Oostzaners ver
scheen al in 1979 onder redactie en met medewerking van
- alweer - Johan Schilstra een fraai boekwerk, kortweg De polder
Oostspaan getiteld. Tenslotte kreeg in 1981 het Hoogheemraad
schap Waterland zijn langverwachte jubileumboek Waterland
door de eeuwen heen, van de hand van de journalist Piet
Huurdeman. Hij besteedde vijftien bladzijden aan de roerige
fusiegeschiedenis. Het boek werd op 12 februari 1981 gepre
senteerd in het monumentale 'Waterlandhuis' aan de Zarken in
Monnickendam, sinds 1831 de vestiging van het Hoogheem
raadschap Waterland. Van Dis was niet uitgenodigd.
Het wapen van Waterschap De Waterlanden.
70