*9
2?
V -
7é -
*99 -
2719 -
70b -
l(?2c>7 HA.
L
'1<rfcale Cjrootte
de sinds de zestiende eeuw ingepolderde Aangedijkte Landen
in de Noordkop onder spanning plaatste. Verschillen in orga
nisatiegraad maakten een eventuele samenvoeging nog lastiger.
De Beemster bezat bijvoorbeeld een prima ambtelijke staf.
Keerzijde van deze medaille waren de relatief hoge polder-
lasten van 175 gulden per bunder. De ingelanden van het
Hoogheemraadschap Waterland betaalden slechts dertig gul
den en de polder Oostzaan nog minder. Voor dat geld kan
men geen ambtenarenapparaat van enige omvang verwachten.
De Zeevang bijvoorbeeld had slechts één technisch opzichter,
die tevens secretaris was.
Dat er iets moest gebeuren was wel duidelijk. Niet alleen
de grote plannen voor de ontwikkeling van het gebied, maar
ook de problemen met de dijkzorg in de vele kleine ongeregle
menteerde polders noopten daartoe. De provincie moest daar
maar al te vaak bijpassen via het provinciale boezemkadefonds.
Boze tongen beweerden dat die financiële problematiek wel
eens de werkelijke achtergrond kon zijn geweest van de plan
nenmakerij van gedeputeerde Van Dis. De opheffing van het
fonds enkele jaren na de concentratie bevestigde in zekere zin
deze vermoedens. Het leverde grote protesten op van Het
Lange Rond en het inmiddels nieuw gevormde fusiewaterschap
De Waterlanden.
Aparte en bepaald geen kleine problemen waren de buiten
grenzen. Reeds besproken is dat het Heemraadschap Wormer,
Jisp en Nek aanvankelijk de voorkeur gaf aan een samengaan
met Het Lange Rond, het nieuwe fusiewaterschap waarin ook
de polder Westzaan was opgenomen. Aan de zuidkant waren
ook moeilijkheden met de grens. De gemeente Amsterdam
stuurde daar aan op grootscheepse ontpoldering. De zwalken
de houding van de provincie ten aanzien van de Amsterdamse
wensen zette in Waterland veel kwaad bloed.
Waterlandse variatie
Toen Van Dis zich eind 1972 de opmerking liet ontvallen dat
de waterschappen te weinig tegenspel tegen de provinciale
plannen boden, knoopte men dat in Waterland, de Beemster
en de Zeevang goed in de oren, vooral toen er gedreigd werd
met ingrijpen van provinciewege als er te weinig medewerking
kwam. Op een gegeven moment lagen er niet minder dan drie
alternatieven op tafel, korte tijd later aangevuld met een vierde
en een vijfde. Een overzicht.
De Beemster zat niet te springen om een concentratie vol
gens het recept van de provincie omdat men de noodzaak
niet inzag. Mocht het er toch van komen, dan zou de polder
evenwel con amore meewerken: financieel zouden de inge
landen van de Beemster immers, gezien de bestaande hoge
lasten, niet slechter worden van een fusie. Wel gaf men de
voorkeur aan een samengaan met de Schermeer, de andere
droogmakerijen en de tussenliggende Eilandspolder. Zo zou
een waterschap van circa 30.000 hectare ontstaan. Het idee
kwam naar buiten op 24 april 1973. Dat deze oplossing wat
moeilijk lag wist men in de Beemster overigens ook wel: de
aversie van de Schermeer tegen de veel rijkere Beemster was
iedereen bekend. Bovendien maakte Arie Barendregt, dijk
graaf van het Waterschap De Schermeer, zich sterk voor de
vorming van Het Lange Rond.
m tjfens vtir»
he-fc nieuw -te. v^ormati waterschap
N(li»er) <n o.!»k.votq. iGroo-tteYk*»!
3»5
5»5 -
bob
137
133
1093 h
boo
7 y<ji
2.3
Zeevang
i)u>Wslot etmw
r
ttersWwnCrbfeek
Kat wou de
tf Onnikcproeei*
Oostzaan
sl<e polder
r land.
Vesterkoot)
W> lmWet»r«eV<
Kaart uit het alternatieve concentratieplan van het Hoogheemraadschap Waterland van maart 1974.
64