*9 2? V - 7é - *99 - 2719 - 70b - l(?2c>7 HA. L '1<rfcale Cjrootte de sinds de zestiende eeuw ingepolderde Aangedijkte Landen in de Noordkop onder spanning plaatste. Verschillen in orga nisatiegraad maakten een eventuele samenvoeging nog lastiger. De Beemster bezat bijvoorbeeld een prima ambtelijke staf. Keerzijde van deze medaille waren de relatief hoge polder- lasten van 175 gulden per bunder. De ingelanden van het Hoogheemraadschap Waterland betaalden slechts dertig gul den en de polder Oostzaan nog minder. Voor dat geld kan men geen ambtenarenapparaat van enige omvang verwachten. De Zeevang bijvoorbeeld had slechts één technisch opzichter, die tevens secretaris was. Dat er iets moest gebeuren was wel duidelijk. Niet alleen de grote plannen voor de ontwikkeling van het gebied, maar ook de problemen met de dijkzorg in de vele kleine ongeregle menteerde polders noopten daartoe. De provincie moest daar maar al te vaak bijpassen via het provinciale boezemkadefonds. Boze tongen beweerden dat die financiële problematiek wel eens de werkelijke achtergrond kon zijn geweest van de plan nenmakerij van gedeputeerde Van Dis. De opheffing van het fonds enkele jaren na de concentratie bevestigde in zekere zin deze vermoedens. Het leverde grote protesten op van Het Lange Rond en het inmiddels nieuw gevormde fusiewaterschap De Waterlanden. Aparte en bepaald geen kleine problemen waren de buiten grenzen. Reeds besproken is dat het Heemraadschap Wormer, Jisp en Nek aanvankelijk de voorkeur gaf aan een samengaan met Het Lange Rond, het nieuwe fusiewaterschap waarin ook de polder Westzaan was opgenomen. Aan de zuidkant waren ook moeilijkheden met de grens. De gemeente Amsterdam stuurde daar aan op grootscheepse ontpoldering. De zwalken de houding van de provincie ten aanzien van de Amsterdamse wensen zette in Waterland veel kwaad bloed. Waterlandse variatie Toen Van Dis zich eind 1972 de opmerking liet ontvallen dat de waterschappen te weinig tegenspel tegen de provinciale plannen boden, knoopte men dat in Waterland, de Beemster en de Zeevang goed in de oren, vooral toen er gedreigd werd met ingrijpen van provinciewege als er te weinig medewerking kwam. Op een gegeven moment lagen er niet minder dan drie alternatieven op tafel, korte tijd later aangevuld met een vierde en een vijfde. Een overzicht. De Beemster zat niet te springen om een concentratie vol gens het recept van de provincie omdat men de noodzaak niet inzag. Mocht het er toch van komen, dan zou de polder evenwel con amore meewerken: financieel zouden de inge landen van de Beemster immers, gezien de bestaande hoge lasten, niet slechter worden van een fusie. Wel gaf men de voorkeur aan een samengaan met de Schermeer, de andere droogmakerijen en de tussenliggende Eilandspolder. Zo zou een waterschap van circa 30.000 hectare ontstaan. Het idee kwam naar buiten op 24 april 1973. Dat deze oplossing wat moeilijk lag wist men in de Beemster overigens ook wel: de aversie van de Schermeer tegen de veel rijkere Beemster was iedereen bekend. Bovendien maakte Arie Barendregt, dijk graaf van het Waterschap De Schermeer, zich sterk voor de vorming van Het Lange Rond. m tjfens vtir» he-fc nieuw -te. v^ormati waterschap N(li»er) <n o.!»k.votq. iGroo-tteYk*»! 3»5 5»5 - bob 137 133 1093 h boo 7 y<ji 2.3 Zeevang i)u>Wslot etmw r ttersWwnCrbfeek Kat wou de tf Onnikcproeei* Oostzaan sl<e polder r land. Vesterkoot) W> lmWet»r«eV< Kaart uit het alternatieve concentratieplan van het Hoogheemraadschap Waterland van maart 1974. 64

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Uitgave Kring van Vrienden van de Hondsbossche | 2002 | | pagina 65