omdat het geloof in de kracht van waterschappen de laatste tientallen jaren een behoorlijke knauw had gekregen. Maar ook de meeste gemeenten konden de nieuwe taak niet aan. De problematiek van de waterzuivering functioneerde nu als hefboom om de waterschappen tot een grootschalige concentratie te brengen. Als traditionele beheerders van water werken waren ze zelfs in het voordeel boven de gemeenten. Men volgde de discussie over het beheer van de waterzuive ring bij waterschappen in alle delen van ons land met grote belangstelling. In Noord-Holland viel ze samen met de krachtig provinciale concentratiepolitiek van gedeputeerde Van Dis en de zijnen die het als argument gebruikten om de provin ciale nota's te ondersteunen. Overal was haast geboden wilden de waterschappen de boot niet missen, want zolang concentratie en fusie in de waterschapswereld nog niet gerealiseerd was, nam de provincie in veel regio's het voortouw. In Groningen, Friesland en Utrecht waren de waterschappen zo weinig in tel bij de provin ciebesturen, dat deze het zuiveringsbeleid zonder meer aan zich trokken. In Drenthe, Overijssel, Gelderland, Limburg en binnen de provincie Noord-Holland ook in Amstelland werd voor de afvalwaterzuivering een nieuw soort waterschap in het leven geroepen, zogenaamde zuiveringschappen. Alleen in Noord-Brabant, Zeeland, Zuid-Holland en Noord-Holland kwamen enkele grote waterschappen aan bod. In Noord- Brabant was de reorganisatie van de waterschapswereld voor waarde én gevolg van de toekenning van de waterkwali- teitstaak. Dat gold met name het westelijk deel van deze pro vincie, een streek met veertig gemeenten en maar liefst zesen vijftig waterschappen, toonbeeld van een sterk versnipperd waterschapsbestel. Pikante bijzonderheid: de Noord-Hollandse gedeputeerde Jvan Dis, motor van de grote concentraties in de jaren zeventig, was geboortig uit het dorpje Fijnaart niet ver van Breda. De strijd van provincie contra gemeenten en waterschap pen werd in 1992 in het voordeel van de waterschappen beëin digd, toen de nieuwe Waterschapswet in artikel 2 lid 2 de waterschappen als enige instantie aanwees om de waterhuis houding inclusief het kwaliteitsbeheer te verzorgen. En wet is wet. Ook de 'dissidenten' moesten er toen aan geloven. Overigens was op dat moment de grote concentratiegolf in Noord-Holland en elders achter de rug. Hoewel er veeis bereikt op het vlak van de waterkwaliteit, zyn diverse proble men nog niet opgelost, hén daarvan is vermesting van het oppervlaktewater. Te hoge concentratie voedingsstoffen in het water leidt vaak tot overmatige algengroei. Berucht sffn de zogenaamde blauwwieren waarvan de afgestorven restanten soms een dikke drijflaag vormen, hij het uiteenvallen van de wieren komen schadelijke toxines vrij, die huidirritaties kunnen veroorzaken. 38

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Uitgave Kring van Vrienden van de Hondsbossche | 2002 | | pagina 39