omdat het geloof in de kracht van waterschappen de laatste
tientallen jaren een behoorlijke knauw had gekregen.
Maar ook de meeste gemeenten konden de nieuwe taak
niet aan. De problematiek van de waterzuivering functioneerde
nu als hefboom om de waterschappen tot een grootschalige
concentratie te brengen. Als traditionele beheerders van water
werken waren ze zelfs in het voordeel boven de gemeenten.
Men volgde de discussie over het beheer van de waterzuive
ring bij waterschappen in alle delen van ons land met grote
belangstelling. In Noord-Holland viel ze samen met de
krachtig provinciale concentratiepolitiek van gedeputeerde Van
Dis en de zijnen die het als argument gebruikten om de provin
ciale nota's te ondersteunen.
Overal was haast geboden wilden de waterschappen de
boot niet missen, want zolang concentratie en fusie in de
waterschapswereld nog niet gerealiseerd was, nam de provincie
in veel regio's het voortouw. In Groningen, Friesland en
Utrecht waren de waterschappen zo weinig in tel bij de provin
ciebesturen, dat deze het zuiveringsbeleid zonder meer aan
zich trokken. In Drenthe, Overijssel, Gelderland, Limburg en
binnen de provincie Noord-Holland ook in Amstelland werd
voor de afvalwaterzuivering een nieuw soort waterschap in het
leven geroepen, zogenaamde zuiveringschappen. Alleen in
Noord-Brabant, Zeeland, Zuid-Holland en Noord-Holland
kwamen enkele grote waterschappen aan bod. In Noord-
Brabant was de reorganisatie van de waterschapswereld voor
waarde én gevolg van de toekenning van de waterkwali-
teitstaak. Dat gold met name het westelijk deel van deze pro
vincie, een streek met veertig gemeenten en maar liefst zesen
vijftig waterschappen, toonbeeld van een sterk versnipperd
waterschapsbestel. Pikante bijzonderheid: de Noord-Hollandse
gedeputeerde Jvan Dis, motor van de grote concentraties in
de jaren zeventig, was geboortig uit het dorpje Fijnaart niet ver
van Breda.
De strijd van provincie contra gemeenten en waterschap
pen werd in 1992 in het voordeel van de waterschappen beëin
digd, toen de nieuwe Waterschapswet in artikel 2 lid 2 de
waterschappen als enige instantie aanwees om de waterhuis
houding inclusief het kwaliteitsbeheer te verzorgen. En wet is
wet. Ook de 'dissidenten' moesten er toen aan geloven.
Overigens was op dat moment de grote concentratiegolf in
Noord-Holland en elders achter de rug.
Hoewel er veeis bereikt op het vlak van de waterkwaliteit, zyn diverse proble
men nog niet opgelost, hén daarvan is vermesting van het oppervlaktewater. Te
hoge concentratie voedingsstoffen in het water leidt vaak tot overmatige algengroei.
Berucht sffn de zogenaamde blauwwieren waarvan de afgestorven restanten soms
een dikke drijflaag vormen, hij het uiteenvallen van de wieren komen schadelijke
toxines vrij, die huidirritaties kunnen veroorzaken.
38