Si
A
Dolomieten bijvoorbeeld en als Henk daar drie weken met een
rugzak had rondgezworven, vertelde hij omstandig van zijn
avonturen. Zeventig jaar en nog als een gems over de rotsen
springen. Ja, Henk had "last" van een benijdenswaardige
lichamelijke vitaliteit. Dat straalde hij altijd uit. Met Kerstmis
stuurde Henk een kaartje met een eigenhandig gemaakte
tekening, want hij kon ook nog mooi tekenen. Henk was ook
op kunstzinnig vlak getalenteerd. Hij illustreerde veel van zijn
eigen artikelen en die van zijn boezemvriend Jan Bremer.
Na 1991 bestond ons contact uit telefoontjes, de vergaderingen
van de Vriendenkring, de knipsels over waterstaat die ik hem
vanuit Noord-Holland bleef sturen en de kaart met Kerstmis.
De laatste kaart van Henk kwam ook in december. Kort tevoren
was de kerf in de Schoorlse duinen gerealiseerd en tot schrik
van iedereen spoelde de zee rond de tiende december een paar
keer achtereen met meer geweld dan door de officiële instanties
gedacht de primaire duinvallei binnen. "Onverwacht" zei
Staatsbosbeheer, "ongevaarlijk" verklaarde het
hoogheemraadschap. Het zal wel. Ik ervoer het als een
eerbetoon van de zee zelf aan Henk Schoorl, die zoveel begreep
van water en land. Henk's as deint nu mee met de eeuwige
getijdenbeweging die Henk bij zijn leven zo intensief
bestudeerde.
in deze grote ruimte
de horizon
.gerafeld
blauw groen
drijvend land -
in deze eindeloze
blauwe hemel
groeit achter mij
de zee
Lène Bueters in: "Portamento di Voce di Mare".
Willem Messchaert,
Stierop (september 1998).
6
