overtuiging, dat de ontwikkelingsgeschiedenis van het kustland
niet in de laatste plaats door archiefonderzoek inzichtelijk
wordt. Schoorl's 'producten' zijn zonder uitzondering
weldoor-timmerd.
Jan Bremer tegen een journalist:
"Henk was een levensgenieter, maar ook een kluizenaar; als hij
met een onderzoek bezig was, dan leefde hij rustig veertien
dagen op biskwie."
Herman Lambooij in een uitgesproken in memonam:
"Henk Schoorl was een onverzettelijke wroeter, een ontembare
leeuw, die woekerde met zijn tijd en energie. Henk verklaarde
meermalen nog voor 200 jaar werk te hebben. Het meest
typerend in Henk was zijn eerlijkheid. Eerlijk voor zichzelf en
eerlijk voor zijn werk. Die net zo lang bleef doorwerken tot-ie de
waarheid boven water had."
Jan Abrahamse in het Waddenbulletin 97-1:
"Henk Schoorl is gefascineerd door het kustverloop van de
Waddenzee."
Ruud Kersten in De Telegraaf (5-1-1990):
"Schoorl meent dat de waterstaatsmensen veel kunnen leren uit
de geschiedenis."
Sjaak Priester in Folia (5-1-1990):
"Het lijkt me namelijk best de moeite waard dat u
(Henk Schoorl-red.) eens een college zou geven."
Haro Hielkema in Trouio (15-12-1990):
"Henk Schoorl, amateur-kustdeskundige met wetenschap
pelijke kwaliteiten."
Kerst Huisman in de Alkmaarsche Courant (20-7-199..):
"Dat ene boek, dat Schoorl voor ogen stond, is nu uitgedijd tot
vier afzonderlijk te verschijnen studies. Ook wat de
historie betreft heeft hij nog plannen. Zo werkt hij aan een
onderzoek naar de figuur van Jan Peereboom, Opziener van
's Lands Werken in Holland."
Guus Borger in Historisch geografisch tijdschrift 16 (1998) nr. 2:
"Henk Schoorl was een aimabel mens en een groot kenner van
de geografische en waterstaatkundige geschiedenis van het
Nederlandse kustgebied. Het werk van Schoorl wordt
gekenmerkt door een grote kennis van de literatuur op een
veelheid van terreinen en een gedegen kennis van het
bronnenmateriaal. Met scherpzinnigheid heeft hij steeds
de zeggingskracht van de afzonderlijke gegevens getoetst en of
vernuftige wijze ineengepast tot een samenhangend beeld."
Jan Bremer:
"Bijna dertig jaar hebben we samen opgetrokken, Henk en ik.
Henk's kennis van de cartografie, handschriftkunde, genealogie
enz. enz. was vele malen groter dan de mijne. Hij was een
vraagbaak voor me, al die jaren. Ik zal Henk zeer missen,
hij was mijn vriend."
Persoonlijke herinneringen
Als secretaris van de Vriendenkring maakte ik Henk Schoorl in
officiële zin mee tot en met december 1991. Als gewone mensen
hielden we op verschillende manieren contact tot Henk in
december 1997 overleed. Ik vond Henk een bijzondere kerel, die
de vergaderingen van het Vriendenkringbestuur met zijn
energieke aanwezigheid en vele verhalen verlevendigde.
Opvrolijkte, zou je bijna kunnen zeggen. Hij had altijd wel iets
beleefd of was tijdens een van zijn onderzoeken tegen een of
andere wetenswaardigheid aangelopen. Dat wilde hij ons dan
graag vertellen en moesten wij wél even aanhoren.
Henk's grootste gruwel was het feit dat geschreven bronnen
vaak gescheiden waren van bijbehorend kaartmateriaal. Als-ie
dat weer eens ergens had aangetroffen, kon Henk flink te keer
gaan. "Gelukkig", zei Henk en Johan Schilstra deelde zijn
mening geheel, "vind je op zolders soms het een of ander
terug". Dan volgde steevast het verhaal van het terugvinden van
een verloren gewaand polderarchief op de zolder van een huis
van een voormalig polderbestuurder te daar en daar, ergens op
het platteland van zus en zo. (Omgunsius, zei mijn groot
moeder, als de (plaats)namen je niets aangingen). Aan het eind
van de vergadering trok Henk me altijd aan m'n jasje en vroeg
hoe het met de kas stond. Hij doelde dan op het onmiddellijk
incasseren van gemaakte reiskosten, want Henk was altijd
platzak. Bij de presentatie van het plan Schoorl, Henk's eigen
alternatieve plan voor natuurlijke kustontwikkeling, maakte hij
een bijna verlegen indruk. Zo van, ja ik heb het wel bedacht,
maar neem het me vooral niet kwalijk. Toen ik ooit de
Eierlandse Dam op Texel bezocht, moest ik sterk aan Henk
Schoorl denken, die bijna achteloos met een zwarte viltstift op
een groot formaat flip-over een dam zeewaarts aan Noord-
Holland tekende. Nu stond ik daar en zag met eigen ogen een
enorme plakkaat zand als een pleister aan de kust liggen. Henk,
dacht ik toen, dat heb je h'm toch mooi geflikt!
Henk was ook een gedreven bergwandelaar. Hij hield van de
..i'L'ïOl
5
aw. ~£WM
Anthonie Schoor! (1893 -1964), de uader uan Henk.
