Nieuwe aanwinsten
Wilma Eelman
Nini Craanen
Reactie op ‘Vijf kinderen verliezen binnen tien dagen’
door Simon Dros in HVT 138
Door jouw stukje in het Historisch tijdschrift is de
herinnering ingevuld. Het maakte zoveel indruk op me
dat ik je dat graag wilde laten weten.
l
Nini Craanen reageerde met de volgende mail:
Nini, bedankt!
Nummer 139, juni 2021
24
Historische Vereniging Texel
Er zijn wat warrige puzzelstukjes in mijn geheugen die
nu eindelijk op z'n plaats vallen. Er werd namelijk nog
De Weezenplaats, houtsnede door J.Ph. Klapmeyer uit 1928. Klapmeyer was vanaf 1919 tekenleraar aan de Vakschool voor meisjes
en later aan het gemeentelijk lyceum in Den Helder. Hij maakte meerdere houtsneden van Texelse onderwerpen. Ze werden
vanaf 1928 gedrukt en verkocht door Boekhandel Parkstraat onder de noemer artistieke souvenirs van Texel. Deze ingelijste
houtsnede ontving de Historische Vereniging Texel van mevrouw Bremer-van der Gracht. De familie Bremer had een band
met de Weezenplaats, Joh. Bremer en zijn vrouw Fien Eelman boerden er van 1919 tot 1931. Behalve houtsneden met Texelse
onderwerpen maakte Klapmeyer ook het ontwerp voor de boterverpakking van de Coöperatieve Zuivelfabriek 'De Eendracht' aan de
Schilderweg. De boter werd onder de merknaam 'Kluut' verkocht. Onbekend is wat er eerder was: het merk of het ontwerp.
wel heel lang gesproken over dit vreselijke verdriet.
En dan al die dorpsgenoten die geen brood en koek
meer kwamen kopen. Bij mijn opa Hans Hemelrijk (De
Ruyterstraat 85), heb ik het verhaal van het verlies vaak
gehoord en er werd dan gememoreerd dat hij geholpen
heeft de kistjes te timmeren, want ook dat was een
probleem. Niemand durfde te helpen.
Gister viel hier in Haarlem het maart-nummer van de
Historische Vereniging in de bus, waarin jij stilstaat bij
het ongelooflijke leed dat jouw grootouders overkwam
in 1912.
Altijd als ik op de begraafplaats ben, loop ik even langs
de twee graven en probeer dan het drama dat zich in
1912 heeft afgespeeld te bevatten. En nu heb jij er met de
prachtige foto van je grootouders en al die kinderen er
een gezicht aan gegeven. Wat een ontroerende foto.
‘1
