i n
Karl Heidrich tijdens de oorlog op Texel.
75 jaar bevrijding - Nummer 135, mei 2020
Historische Vereniging Texel
5
Nan Huisman met zijn vers gebakken broden bij Fort Erfprins,
augustus 1939.
Na de oorlog bleven ze contact houden en in 1965 komt
Heidrich met zijn gezin nog een keertje op bezoek. Nan
en Karl konden het goed met elkaar vinden. Beiden had
den niets op met oorlog, maar waren er wel in verzeild
geraakt.
“De bevrijding heeft een hele tijd geduurd. Toen de oor
log eigenlijk afgelopen was, werd ook ik weer als soldaat
opgeroepen. We kregen allemaal een band om ons arm
met de Nederlandse vlag. Ik moest op wacht bij de elek
triciteitscentrale op het Schilderend. Daar stond ik samen
met nog vier man. Ik stond daar dus met me bandje om
en met m’n soldatenpak aan. Nee, ik had niet eens een
soldatenpak aan, want dat had ik niet meer. En wat komt
er aan: een hele colonne zingende Duitsers met de gewe
ren nog om en ik stond op wacht zonder geweer. Ik had
niet eens een geweer en moest op de centrale passen. Ze
hadden die geweren omdat er overal nog Russen zaten
op het eiland, zo’n 240. Ze moesten zich dus nog kunnen
verdedigen. Maar ja, dat kon natuurlijk niet zo blijven.
Na een dag of drie of vier toen kwam er één geallieerde,
dat was Siem de Waal. Later kwamen er 100 Canadezen
en die hebben de Duitsers ontwapend. Bang ben ik nooit
geweest toen, de Duitsers hadden het toch verloren."
De oorlog is voorbij, wachtlopen bij de TEM centrale
Een gedeelte van het interview met Nan Huisman dat in
mei 1985 in de Texelse Courant verscheen.
In 1965 komt Karl Heidrich weer naar Texel, nu op visite met
vrouw en zoon (rechts). Bas (midden) staat hier nog met
krukken en in het gips (zie HVT117), links Theo Huisman.
Twee Duitse soldaten komen op de jongensclub
Tijdens de oorlog ging de hervormde jongensclub
gewoon door. Nan Huisman was een van de leiders van
die club. Bij een van de bijeenkomsten in de kerk meld
den zich op een keer twee jonge Duitse soldaten. Met
hun helm op en het geweer nog om hun schouder was
de vraag al snel wat ze kwamen doen. Nou, ze wilden
ook meedoen met de club. Ze hadden hun moeders thuis
beloofd dat ze op Texel naar de kerk zouden gaan en ook
de jongensclub leek hen wel wat. Na enige bedenkingen
vond Nan dat goed, maar dan moesten ze wel hun helm
en geweer in het portaal zetten. Ze kwamen trouw elke
week. Een van hen, Karl Heidrich, kwam ook regelmatig
bij Nan thuis.
- J
