Alle beeldmateriaal is afkomstig uit de collectie van de auteur.
75 jaar bevrijding - Nummer 135, mei 2020
Historische Vereniging Texel
13
Nu de laatste echte herinnering. Een van de artikelen die
mijn moeder meebracht van de bedeling was een wieg. Ik
weet nog dat ik dacht: wat moet ze daarmee? Niemand
had mij verteld dat ze zwanger was. Inderdaad kreeg
ik een half jaar later een zusje waarmee het gezinsgeluk
zo’n beetje hersteld was. Het was van korte duur want
dat kindje ging dood aan mazelen. Mijn moeder heeft dat
verlies niet kunnen verwerken en dat had voor het gezin
traumatische gevolgen. Maar dat is een ander verhaal.
Tenslotte
Dit artikel is de vrijwel letterlijke weergave van een voor
dracht die ik vijf jaar geleden hield in het vliegveldres-
taurant. Het was een van de historisch getinte activiteiten
in het kader van viering van het 600-jarig stadsrecht. De
rode draad wordt gevormd door mijn eigen herinneringen
aan de oorlog, aangevuld met verhalen die ik later van
anderen hoorde, soms uit de tweede of derde hand. Echt
wetenschappelijk onderzoek is er niet voor gedaan. Ik had
met de voordracht dan ook niet de pretentie om historisch
compleet en correct te zijn, maar denk wel dat vooral ou
deren veel van de beschreven situaties zullen herkennen.
De Weverstraat, schuin tegenover de winkel van Nauta op 8 april
1945. Rechts het beschadigde huis van Hein Keijser op de hoek
van het Achterom. Foto Rina Nauta-Graaf in coll. Jook Nauta.
Tot de gekregen spullen hoorde ook een rol donkergroene, wollen gordijnstof. Na de oorlog maakte mijn moeder daarvan kleertjes
voor mij en mijn broertje Theo. Mogelijk was zij onder de indruk geweest van de Canadese bevrijders in hun groene battledresses
want zij maakte voor ons battledressjes, compleet met baretten met geborduurde generaalssterren.
t
J - •*-
