verenigingtexel.nl
www.historische
Bas Huisman
Reactie op het Breskens-verhaal in HVT 133
Sam van der Slikke
Reacties op foto met een vraag in HVT 133
Nummer 134, maart 2020
8
Historische Vereniging Texel
In eerste instantie leek het vrij logisch dat het hier
het bezoek van Juliana en Bernhard aan Texel in 1948
In de zomer van 1963 ging ik zelf varen op de TX11
en heb de haringteelt 1963/64 en van 1966/67 in
Breskens meegemaakt. Daarna visten wij niet meer
op haring in de zuidelijke Noordzee en was dit
hoofdstuk voor mij afgesloten.
Tonny van der Vis heeft me eens verteld dat de
terugkerende kinderen weer helemaal bijgeschoold
moesten worden om op het oude peil te komen. En
als alles weer op rolletjes liep naderde de tijd alweer
om naar Breskens te vertrekken. Sommige kinderen
hadden het daar lang niet even makkelijk mee.
Op de foto met een vraag kregen we vijf reacties. De
foto liet een menigte mensen zien bij de Algemene
begraafplaats te Den Burg. De vraag was wanneer die
gemaakt was en wat er plaats vond op dat moment.
kwam hij te voorschijn. Prachtig.
Voor de kinderen die mee gingen zal de Breskens tijd
ongetwijfeld mooi zijn geweest. Maar de terugkeer in
het voorjaar op school viel niet altijd mee. De School
met de Bijbel stond wat leren betreft op een hoog pijl.
Meester Brasser, de hoofdonderwijzer, hield de vaart
er flink in.
Kees van Heerwaarden (Alkmaar) vertelde dat het te
maken kon hebben met het bezoek van (toen) prinses
Juliana en prins Bernhard aan Texel op 24 en 25 juni
1948. Kees zat destijds bij de padvinderij en hielp bij
de organisatie van het bezoek. Zelf was hij niet bij
het kerkhof, maar wel in het park waar het koninklijk
paar werd toegezongen.
Anton Smit (Den Burg) woonde toen in Eierland en
zag het paar nog voorbijkomen. Hij dacht ook dat
het iets te maken had met het bezoek van Juliana en
Bernhard aan Texel in 1948.
Henny Koning (Oost) dacht dat de menigte stond te
wachten op hoog bezoek voor de geallieerde graven
op het kerkhof in 1948. Henny woonde destijds in
Den Burg.
Nel Bakker-Keijser (De Koog) herkende zichzelf
en enkele van haar vriendinnen, Lenie Dijt, Thea
Reij en Netty Kievit. Het was ter gelegenheid van
een herdenking wist Nel en ze had geen Juliana of
Bernhard gezien. Zij zat in 1948 op de ULO en deed in
dat jaar examen.
betrof. Immers, er hangt een vlag met een wimpel bij
boerderij de Boogerd uit het raam. En een wimpel bij
de vlag betekent een koninklijke verjaardag of een
feestelijke gebeurtenis waarbij de band met Oranje tot
uitdrukking komt. Hier is dus geen sprake van een
herdenking was de eerste gedachte, want dan heeft de
vlag geen wimpel. Juliana en Bernhard bezochten juni
1948 het eiland en de Texelse Courant deed uitgebreid
verslag. Het paar bleef 25 juni ‘enige minuten'
stilstaan bij het monument ‘Voor Hen die vielen' bij de
begraafplaats, aldus de Texelse Courant. Dat was wel
erg kort voor een herdenking.
Ik herinner me als jochie dat het 's winters erg rustig
was in de klas op de School met de Bijbel. Een deel
van de kinderen was naar Breskens. Het hoogtepunt
van de week was voor mij altijd dat ik zaterdags mee
ging met mijn vader naar de haven aan "Skil", maar
ook daar was het rustig. Op een paar garnalenvissers
en beurtschepen na, was de haven woest en ledig.
Ik vond er dus niks aan die volksverhuizing naar
Breskens.
Maar het meeste wat ik altijd miste in de winter was
mijn vriend Willem Vonk. Met Willem beleefde je
altijd de grappigste avonturen op het meestal rustige
Oost. Dat gold trouwens voor het hele gezin. Ik was
thuis alleen en in het vijf kinders tellende gezin van
Cor en Kneel Vonk was altijd wat te beleven. Als
mijn vader in het voorjaar (maart) vertelde dat de
haringvloot weer binnen druppelde spoedde ik me
naar de Oosterweg om te kijken of Willem er weer
was. Eén keer had Willem zich bij terugkeer bij ons
onder de tafel verstopt. En terwijl mijn vader en
moeder de terugkeer van de haringvloot besprak en
ik zei dat ik hoopte dat Willem ook weer terug kwam,
Kijk ook eens op de website van de
Historische Vereniging Texel:
De wimpel aan de vlag zal een vergissing zijn
geweest. De zon staat in het westen, het is avond.
Kinderen kijken richting het centrum, daar komt een
stoet mensen aangelopen. En zo komen we toch op
de dodenherdenking van 4 mei 1948 bij de Algemene
begraafplaats als datering en reden van samenkomst.
Met dank aan allen die reageerden.
