af, maar gelukkig mocht ik van mijn ouders verder leren.
De enige voorwaarde was dat ik zoveel mogelijk in het
huishouden moest helpen en niet mocht meedoen met al
lerlei dingen buiten schooltijd. Ik was heel blij dat ik op
die manier door kon gaan. Het was niet echt moeilijk en
op 15 juli 1947 ben ik geslaagd. Het was een gedenkwaar
dige dag.
We deden schriftelijk examen samen met de gehele klas
in mei in Den Helder. Maar toen moesten we voor het
mondelinge examen in juni en juli naar Alkmaar. En
meestal maar met een of twee per keer. Ik ging met twee
anderen: Nel en Kasse en we zijn allemaal geslaagd. Je
kreeg de uitslag pas tussen drie en vier uur 's middags.
Zij waren zo opgewonden, ze wilden naar huis bellen om
het hun ouders te vertellen. Bij mij thuis hadden we geen
telefoon en bovendien, vader en moeder hebben er geen
moment aan getwijfeld of ik zou slagen. Maar dat bellen
duurde zo lang het was nog maar twee jaar na de oor
log en de voorzieningen niet zo vlot) en we misten de
trein naar Den Helder, en dat betekende ook dat we de
laatste boot misten. Wat nu??
Gelukkig was Kasse zijn vader een visserman en die
woonde aan de zuidkant van het eiland. Kasse belde hem
weer en die beloofde dat hij ons kwam halen. Dus maak
ten we de overtocht in een kleine motorboot. Ik leende
een oude fiets van hem en omstreeks een uur of tien 's
avonds was ik eindelijk thuis. Natuurlijk waren vader en
moeder nogal ongerust geweest over mijn lange wegblij-
ven. Maar de leraar en de klasgenoten die traditiege
trouw naar de haven waren gekomen om ons te verwel
komen waren natuurlijk nog meer teleurgesteld. We wa
ren er niet en misten daardoor een triomfantelijke
thuiskomst. We hadden veel uit te leggen toen we elkaar
weer zagen.
De jaren in de boekwinkel 1947 - 1955
Ik sta nu achter de toonbank om boeken, papierwerk,
foto-apparatuur en kranten te verkopen.
Maar boekenverkopen vind ik het leukst. Het enige be
zwaar daaraan is dat je maar zo weinig tijd krijgt om ze
te lezen. En ik ben een verslaafde lezer en dus is dat las
tig. Ik had twee bazinnen, dat waren de weduwes van de
twee broers die de eigenaar waren van de winkel, maar
alletwee omkwamen in de oorlog. De ene, die de krant
samenstelde kwam om bij de beschieting van Den Burg
op 6 april 1945. De andere, de chef van de boekwinkel
werd dezelfde dag opgepakt en samen met anderen
doodgeschoten op een eenzame plaats in de duinen als
een vergelding voor de steun aan de in opstand gekomen
Russen. De twee weduwen deden hun werk goed, maar
op den duur waren ze van mening dat ze te weinig erva
ring hadden om de zaak te laten floreren zoals het moest.
Het werd een samenwerking met een jonge actieve direc
teur. Deze verbouwde de winkel en maakte hem drie
keer zo groot. Het woongedeelte werd naar de eerste ver
dieping verhuisd en we vonden het heerlijk. "Wij", dat
waren mijn collega Marretje, mijzelf, de boekhouder Dirk
Het Langebosch met de wc nog buiten.
Nummer 130, maart 2019 Historische Vereniging Texel 19
