20
21
22
1 razzia bekend dat er gebedsdiensten zouden worden ge-
2 houden om de veilige terugkeer van de mannen af te
3 smeken. Niemand had meer een auto, een paard of fiets
4 om naar de kerk te gaan. Soms woonden ze kilometers
5 weg. Ze hadden alleen hun benen en die gebruikten ze,
6 door regen en wind in een heel slechte november maand.
7 De kerk zat elke dag vol met nieuwe vereerders van Sint
8 Jozef. Nooit eerder of daarna heb ik zoveel geloofsuitin-
9 gen gezien door zoveel mensen en uiteindelijk werden
10 onze gebeden verhoord. Eind maart zijn alle mannen te-
11 ruggekeerd. Een prachtig gebrandschilderd raam in de
12 katholieke kerk in Den Burg herinnert aan deze periode.
13
14 De Russenoorlog
15 In een artikel in "Weekly Review" van 23 april 1955 wordt een
16 verslag gegeven van de gebeurtenissen in april 1945 tijdens de
17 zogenaamde Russenopstand op Texel.
18 Ik (J.v.H.) ga ervan uit dat de meeste mensen die dit lezen be-
19 kend zijn met die gebeurtenissen en ga niet het gehele (op
nogal dramatische wijze beschreven) stuk vertalen.
Ik begin met het gedeelte waarin Corrie haar eigen ervaringen
beschrijft in antwoord op de navolgende vraag: "En hoe heeft de
23 familie op het Langebosch dit allemaal beleefd? Hebben ze te lij
den gehad door de gevechten? "Ik zal hier het artikel aanvullen
met de eigen ervaringen van Corrie. (te beginnen op 6 april)
24
25
26
27 We woonden 4 km ten noorden van Den Burg en meer
28 dan 3 km vanaf het huis van Jaap Keizer, (wat volgens
29 het eerdergenoemde artikel een belangrijk knooppunt
30 was in die periode).
31 We hadden geen telefoon of radio. In april van 1945 was
32 er trouwens niemand meer die daar gebruik van kon ma-
33 ken. De stroom was afgesloten en telefoon buiten bedrijf,
34 er was geen papier voor kranten en radio's waren wegge-
35 stopt omdat ze anders door de Duitsers in beslag werden
36 genomen. Dus de enige manier om aan de weet te komen
37 wat er gebeurde was van horen zeggen. En we hoorden
38 of wisten niets totdat er een man langs kwam op een
39 rammelende fiets die 's morgens naar Den Burg was ge-
40 weest en ons vertelde wat hij wist. We konden een
41 (Nederlandse?) vlag zien wapperen op de kerktoren en
42 waren opgewonden en nieuwsgierig. Als ik er nu op te-
43 rugkijk, waren we op die dag veel meer opgewonden
44 dan later op 5 mei, toen de oorlog echt voorbij was.
45 Vader was steeds bezig om mensen die langs liepen te
46 vragen wat ze wisten, vooral die van Den Burg kwamen.
47 En het nieuws was goed. Dat was het tenminste totdat
48
49
omstreeks 16.00 uur het bombarderen van Den Burg be
gon. De ene ontploffing na de andere, we konden het
50 goed zien vanuit het zolderraam. Toen wisten we dat het
51 weer was begonnen.
52 Vrij snel daarna kwamen de eerste Russische soldaten
53 langs die zich terugtrokken uit Den Burg. In kleine groep-
54 jes en allemaal zwaarbewapend. Toen het begon te sche-
55 meren werd er steeds meer geschoten in de weilanden en
56 konden we horen dat de Duitse troepen dichterbij kwa-
Ome Johannes (Hannes) en Nel woonden aan de Ruyslaan
(toen Ruysweg) in een huisje van de Staat. Dit werd al snel het
Huussie van Hannes genoemd. Zo heet het nu nog. Het wordt
na diverse verbouwingen nu verhuurd als vakantiewoning.
Maarten van Heerwaarden, zoon van Johannes, was zo vrien
delijk ons enige foto's uit die tijd ter beschikking te stellen.
33
men. Door het geweervuur raakte een boerderij met een 34
rieten dak in de buurt in brand. Vader zei ons dat we din- 35
gen moesten gaan inpakken om direct weg te kunnen 36
vluchten, want wij hadden ook een rieten dak. De oudere 37
kinderen hielpen om kleding in te pakken voor de jongere 38
kinderen en zichzelf, in jute zakken die we bij de buiten- 39
deur hebben gezet. Vader en moeder zorgden voor de 40
waardevolle dingen. Behalve dit was bidden het enige 41
wat we konden doen. "Niet bij het raam komen" was ver- 42
der nog de opdracht. En dat deden we. Maar toch zagen 43
we veel, heel veel tot de tanden gewapende soldaten, uit- 44
gerust met handgranaten en geweren over de weg en het 45
weiland lopen, zwaar teleurgesteld. Af en toe kwam er 46
geweervuur van uit gebied dat ze net hadden verlaten en 47
we konden de kogels als vuurvliegen door de lucht zien 48
vliegen. In mijn herinnering was het een eindeloos lange 49
stroom van soldaten, maar door de spanning zal onze 50
schatting van de tijd die het duurde wel wat overdreven 51
zijn. De geweerschoten kwamen sneller achter elkaar en 52
werden luider toen de Duitse troepen naderden en we 53
verwachtten elk moment dat ons dak in brand zou gaan. 54
Maar God was met ons. Op andere plaatsen stonden 55
boerderijen en begroeiing in brand. Toen we eindelijk de 56
Nummer 129, december 2018
Historische Vereniging Texel
5
