Gerrit Joost Albers
Iedereen heeft wel zo'n meester die hij scherp voor de geest kan halen als hem of haar de vraag wordt gesteld wie nu een echt
leuke en waardevolle leraar was. En natuurlijk komt dan bij mij ook de naam van Gerrit Gerrits boven drijven. Maar niet alleen
omdat hij Meester Gerrits was, maar voor mij persoonlijk ook Ome Gerrit. Het hoe en waarom leg ik u uit.
Mijn ouders waren collega's en vrienden van Gerrit.
Jarenlang en nog steeds. Dus Gerrit fietste regelmatig
door de Westen voor een tussenstop op de Hemmerkooi.
Maar ook tijdens zijn vakanties, of misschien beter be
noemd als studiereizen naar Verdun, zochten mijn ou
ders hem op, op de camping aldaar. Dus Gerrit loopt al
een aardig tijdje rond in mijn jeugd, opvoeding en hui
dige tijd. Maar laat ik beginnen met een voor mij pijn
lijke, gelukkig goed afgelopen anekdote! 5 dec. 1979 of
1980..Gerrit speelt Sinterklaas op school en deelt in de
kleutergroep cadeaus uit. Op zich een prima bezigheid
om kinderen van die leeftijd gezond "voor de gek te hou
den" maar dat ging er bij mij helaas niet in. Want Gerrit
kwam toen al heel veel langs bij ons thuis en zoals velen
zullen weten heeft hij een nogal kenmerkende wijze van
lopen; laten we zeggen de voeten in een V-stand, of in de
context van Gerrit zijn hobby en belevingswereld de V
van Churchill. Ergo, ik herkende als 4-jarig ventje die
looppas direct en trok voor mijzelf de conclusie dat deze
"oplichterij" op klaarlichte dag mij diep van binnen trof.
Ik ontstak dan ook in woede. Gelukkig bleek ik in staat
om deze woede te beheersen totdat ik thuis kwam. Bij
het binnenstappen van de woonkamer schijn ik toen
hard geroepen te hebben: "Ik hoef geen cadeaus van
Ome Gerrit!".
Uiteindelijk heb ik er weinig schade aan over gehouden;
nog jaarlijks en al sinds lange tijd trek ik in november en
december heteelfde pak aan. Altijd wel even denkend
aan deze anekdote uit mijn vroege jeugd.
Joost Albers
Maroes Albers
Nummer 128, augustus 2018
Historische Vereniging Texel
31
