Het initiatief en de opdracht voor deze bijzondere foto
uit 1981 kwam van Gerrit Gerrits, destijds onderwijzer
aan de Thijsseschool. Directe aanleiding was dat hij in
1971 begonnen was met het verzamelen van uniformen
en zodoende het tweede lustrum een feestelijk tintje
wilde geven. Zijn eerste uniform kocht hij toen in een op
welling op een rommelmarkt te Rotterdam bij een hande
laar in militaire uniformen.
Het werd het uniform van een luitenant infanterie. Maar
achteraf bleek er niet veel te kloppen aan dat eerste pak,
dat al snel weer van de hand werd gedaan. De organisa
tie om 90 leerlingen en oud leerlingen uit zijn zesde klas
allemaal in uniform op de foto te krijgen had nogal wat
voeten in de aarde. Met een vrachtwagentje van Bob
Bakker werden de uniformen in dozen aangevoerd. Een
dag van te voren mochten alle deelnemers komen pas
sen. Nieuwsgierig was ik naar Gerrit zijn keuze van uni
form. Had hij de beste er uit gekozen of was het soms het
uniform dat als laatste overbleef? Hij had geen voorkeur,
vertelde Gerrit. Nee, het uniform dat hij op de foto aan
heeft paste hem het beste en was dat van een eerste luite
nant arts. Het toeval wilde dat hij tijdens zijn dienstplicht
ook ingedeeld was bij de medische dienst. Niet iedereen
heeft een kompleet uniform aan. Alleen de voorste rij
heeft een bijbehorende broek aan, de rest niet. Verder ho
ren de petten over het algemeen niet bij de jassen.
Gelukkig hebben alle uniformen het avontuur overleefd.
Na afloop bleek alleen bij een van de uniformen een me
talen insigne op een epaulet te ontbreken. Dat werd ge
lukkig een jaar later weer door Gerrit teruggevonden op
het schoolplein.
Monique Zegel staat in een van de uniformen op de be
roemde foto van Gerrit Gerrits. Ze wist zich er in eerste
instantie niks meer van te herinneren, maar binnen een
paar minuten buitelden de herinneringen over elkaar:
Monique zat twee jaar bij Gerrit in de 5e en 6e klas van de
lagere school, waarvan het laatste jaar in het houten
noodgebouwtje op het schoolplein. Monique was vrien
din met onder andere Jante Heethuis en Hanneke van
der Vis en kwam naar ze dacht om die reden in de paral
lelklas van Gerrit, in plaats van in de klas met Heethuis
(de vader van Jante). Daar waren de meiden onteettend
blij mee, want Gerrit is in hun herinnering de fijnste leer
kracht die ze op de Thijsseschool meemaakten. Toen ze
van de Thijsseschool af gingen naar de OSG, zaten ze met
z'n allen te huilen, zo jammer vonden ze het afscheid van
Gerrit.
Wat maakte Gerrit in hun ogen zo'n geweldige onderwij
zer: z'n verhalen, vooral tijdens geschiedenis, maar ook
met andere vakken.
Het zingen - ze herinnert zich nog complete teksten van
liedjes en het plezier dat ze allemaal daarin hadden. Toch
was Gerrit heel streng. Zijn houten blokje was berucht:
daar tikte hij mee op zijn tafel als ze te luidruchtig waren
of naar zijn zin niet goed opletten. En hij gooide ermee;
hij kon perfect mikken want hij raakte nooit een leerling.
Met luilak gingen ze allemaal naar Gerrit thuis. Daar kre
gen ze een kop thee met een plak ontbijtkoek. En met
Ouwe Sunterklaas was het een sport om Gerrit te herken
nen. Hij speelde altijd en ze herkenden hem meestal aan
zijn typische Gerrit-loopje.
De aanleiding tot de foto weet ze niet meer. Maar de
grote foto heeft lang in de etalage van Nauta gestaan, op
de hoek van de Weverstraat en de Parkstraat.
En iedere keer genoot Monique daar weer van.
20
Historische Vereniging Texel
Nummer 125, november 2017
