Jan Jaap Waverijn
Wilma Eelman
Jan Jaap Jacobus Waverijn - kunstenaar en goudzoeker - zo stond op zijn overlijdensbericht.
Op 24 juni 2017 overleed Jan Jaap onverwacht.
Veel Texelaars kenden hem: als kunstenaar, speurder naar voorwerpen uit het verleden, liefoebber van het Texelse landschap en
aimabel mens. En niet te vergeten, hij was bekend van de stukjes die hij over zijn vondsten voor ons schreef en waarin hij ons liet
meegenieten van veel moois wat hij vond. Hij bracht daarmee de geschiedenis, de context van die spullen voor ons tot leven.
Romeinse munten, Viking zilver, kledinggespen, ga zo maar door. Door zijn stukjes bleken de vroege Middeleeuwen helemaal niet
zo donker te zijn als we vroeger op de lagere school leerden.
Nadat een door hem gevonden zeehondje vernoemd
werd naar zijn overleden kater Boris, zo'n vernoeming
zat al lang in zijn hoofd, had Jan Jaap eind vorig jaar nog
een andere wens:
"Geen rust echter wat betreft - nog steeds - de afwezig
heid van een sceatta1 in mijn verzameling. Ik krijg er een
punthoofd van en heb de neiging om over te stappen op
plan B: ze gaan zoeken in Friesland. Daar worden ze veel
gevonden. Dus vandaag of morgen ga ik die kant op als
het hier niet lukt. Wel sprokkel ik hier nog aardige vond
sten bij elkaar, maar dat ene ding wat ik zo graag wil
hebben heeft zich heel goed verstopt. Ook mooi eigenlijk,
zo'n lange zoektocht - hopelijk met een Happy End.
Dit jaar één keer naar de overkant geweest, een dagje
Haarlem en een bezoek aan het Teylers Museum. Daar
ligt ook een mooie muntenverzameling inclusief zo'n
mooi Fries muntje, die helemaal niet zeldzaam zijn. Soms
droom ik ervan - dat is ook al wat. Op den duur zal het
toch wel lukken denk ik."
Maar het lukte niet en ook de reis naar Friesland ging
niet door. Het werd een andere reis. Zijn laatste.
Jan Jaap, bedankt voor alles - vaar wel. We zullen je mis
sen, als vriend en als vinder van interessante voorwer
pen, waarvan je ons in je mails en je artikelen in ons tijd
schrift graag deelgenoot maakte.
een zilveren sceatta met afbeelding van een stekelvarken
doorsnede 1,2 cm, vervaardigd circa 720-740 na Christus
gevonden in het Doornduyn, Bakkum.
coll. Huis van Hilde, Castricum
1: een sceatta is een zilveren muntje dat tussen ca 650 en 750 werd gemunt
in Engeland, Jutland en het toenmalige Friesland. In Friesland was
vooral de stekelvarkensceatta bekend. Ze zijn kleiner dan een dubbeltje
en fascinerend door hun primitieve schoonheid. Sceatta betekende rijk
dom. Het Nederlandse schat is daaraan verwant.
2
Historische Vereniging Texel
Nummer 124, september 2017
