Peter Smit, grondlegger van het educatieve werk
In 1968 werd Peter Smit aangenomen door Gerrit de Haan.
Zijn taak was het organiseren van excursies en programma's
voor scholieren. Hij werd zo de grond legger van het educatieve
werk van Ecomare. Niet alleen kon hij beeldend vertellen over
de Texelse natuur, hij schreef er ook over in een heel eigen, aan
sprekende stijl. Werkbladen, infobladen en werkboekjes voor
Texelse scholen drukte hij zelf, in de eigen drukkerij van het
museum.
Peter ontwikkelde zich tot een allround museumman, die ei
genlijk alles kon. Hij maakte films, bedacht, schreef, fotogra
feerde en stelde de multiscreenprogramma's samen. De teksten
sprak hij ook in.
In 1993 overleed hij aan longkanker, vlak na het vieren van
zijn 25 jarig jubileum bij Ecomare.
Winkel
Gerrit de Haan was geen voorstander van een uitge
breide winkel. Het was ook niet nodig winst te maken,
het museum werd gesubsidieerd door Rijk, Provincie en
Gemeente. Inkomsten uit de winkel werden van de sub
sidies afgetrokken. Alleen educatief materiaal mocht
verkocht worden: de eigen uitgaven over de natuur van
Texel en het wad, wat uitgaven van de
Waddenvereniging en een enkele sticker. Tijden verande
ren, eigen inkomsten werden steeds belangrijker en uit
eindelijk bleek de tijd rijp voor pluchen zeehondjes, iets
waar sommige medewerkers van gruwden. Maar de be
zoekers gruwden niet! Als zoete broodjes ging het pluche
over de toonbank. Wel werd kritisch gekeken naar de
kwaliteit en duurzaamheid van het verkochte materiaal.
Zodra bijvoorbeeld bekend werd dat Paua-schelpen in
Nieuw- Zeeland bedreigd werden door overbevissing,
werden de daarvan gemaakte sieraden die Ecomare met
veel succes verkocht, uit het assortiment gehaald.
Buitenterrein
De tentoonstelling was inmiddels een paar keer ver
nieuwd, maar de betonnen zeehondenbassins buiten wa
ren hard aan vervanging toe. Het oude, grijze beton had
niet de uitstraling die Ecomare beoogde. Hoewel de fi
nanciële toekomst niet rooskleurig was, lukte het uitein
delijk toch de vernieuwing van het buitenterrein te reali
seren. De nieuwe zeehondenbassins met ronde vormen
en natuurlijke kleuren geven het terrein een enorme face
lift. Vooral het diepe bassin met twee bruinvissen, die
vanaf de vide in het zeeaquarium door een kijkruit te on
der water zien zijn, vormen nu een grote attractie.
Gezelligheid en saamhorigheid
De sfeer onder de medewerkers was er een van veel ple
zier hebben met elkaar en in het werk. Af en toe organi
seerde Ecomare een groot feest voor alle medewerkers,
het bestuur, partners en kinderen. Henk Brugge zorgde
er soms voor dat juist op dat moment het diepe bassin
was schoongemaakt en dat de grijze zeehonden er nog
niet in waren gelaten. Zodat we dus een zwembad had
den. Een paar boottochten, zoals naar Oerol op
Terschelling en een tocht naar de Razende Bol in lan
dingsvaartuigen waren hoogtepunten.
Henk Brugge, woordvoerder van de zeehonden
In 1975 begon Henk Brugge zijn loopbaan op Ecomare. Hij
kwam uit Purmerend. Als NJN-er kwam Henk al veel op
Texel. Hij wist veel over vogels en de natuur in het algemeen
en startte als tijdelijke kassahulp bij het
Natuurrecreatiecentrum. Omdat hij een technische opleiding
had kon hij al snel aan de slag bij de grote vernieuwing van de
tentoonstelling. Henk voelde veel voor de organisatie en zette
zich in de tijd van Jan Kuiper ook in als bestuurlid van de
Stichting en lid van de Personeelsraad. Hij nam geen blad voor
de mond en streed voor zijn idealen. Maar vooral werd Henk
na 1985 de spreekbuis van de zeehond, in Nederland en ver
daarbuiten. Van mevrouw De Haan nam hij de verzorging van
28
Historische Vereniging Texel
Nummer 120, september 2016
