Het elftal van de Kelder, 1972. Boven: Piet Heijnen, Jan de Waal, Dick Wide, Koos Bremer, Peter Neijens, Sjaak van Dijk Onder: Jan Veltkamp, Sjaak Schrama, Jan Roggen, Dries Veltkamp, Koos Timmer Maar het kon ook zijn dat je bleef hangen aan de bar. De diepte van de gesprekken hield gelijke tred met die van de kijk in het glas. En dan was het zomaar sluitingstijd. En sluitingstijd was strikt. Heel strikt. En als we ook maar iets te laat waren, kwam moeder Veltkamp aanzet- ten en van boven aan de trap klonk dan al het schelle "Sluiten". Want streng waren ze - en terecht. Ze, Alie en Joop Veltkamp, stelden de kelder ruimhartig ter beschik- king van hun kinderen en dus aan ons. Maar ze dreven ook een zaak en hadden dus geen enkele baat bij welke misstand dan ook. Er werd al genoeg geluld. Drank mocht. Drugs niet, helemaal niet. En daar werd streng de hand aan gehouden. Het was vooral Piet aan wie de handhaving was toebedeeld, en dat was niet onnodig maar echte problemen gaf het nooit. Ook kwamen Joop en Alie in de loop van de avond vaak even langs. Gezellig, maar als er iets niet deugde, werd dat duidelijk gemaakt. Zo zijn banken om te zitten en niet om op te liggen. Zeker niet samen. Nee, neuken met de broek aan werd niet getolereerd. Een blik van Joop, al dan niet vergezeld van een sarcastische opmerking, vol- stond. En dan die telle blik en schelle stem van Alie. "Hartinkie heb je weer teveel gezopen? Ik zie het wel aan je oogies!" En hoeveel je ook op had, je liep kaarsrecht. Ook buiten de avonden was er wat te doen. Zo waren er regelmatig de zondagse excursies van Kees Lemstra. Op zijn geheel eigen wijze onderwees Kees ons de zo rijke Texelse natuur. Ik ben een keer mee geweest. Naar de Horspolders. Mijn zondagmiddagen vulden zich met lui- eren en leren en schaken met Piet, ook niet zo'n ex- cursieganger. Er werd serieus gevoetbald. Niet actief door mij. Maar als supporter en zelfs een keer als grensrechter heb ik mijn steentje bijgedragen. Na een zomeravondvoetbal- wedstrijd tegen de "kottervissers" werd er flink nage- praat in de Kelder onder leiding van scheidsrechter en opperwachtmeester Bark. Voor die gelegenheid was de sterke drank even elders geparkeerd. En tenslotte de maatschappelijke betrokkenheid. Zo ont- stond in de Kelder het protest bij de opening van het nieuwe raadhuis. Toonbeeld van falende democratie. Spandoeken op het dak en ik bood minister Beernink een bom aan. De actiegroep "Tessel Forever" tegen de toename van het toeristisch autogebruik kwam voort uit de Kelder. Acties rond het basisrecreatieplan en het vermenigvuldi- gen daarvan, zodat het echt voor een ieder was in te zien. Een mooie tijd. Blij dat ik dat niet gemist heb. Nummer 117, december 2015 Historische Vereniging Texel 83

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Uitgave Historische Vereniging Texel | 2015 | | pagina 85