Het elftal van de Kelder, 1972. Boven: Piet Heijnen, Jan de Waal, Dick Wide, Koos Bremer, Peter Neijens, Sjaak van Dijk
Onder: Jan Veltkamp, Sjaak Schrama, Jan Roggen, Dries Veltkamp, Koos Timmer
Maar het kon ook zijn dat je bleef hangen aan de bar. De
diepte van de gesprekken hield gelijke tred met die van
de kijk in het glas. En dan was het zomaar sluitingstijd.
En sluitingstijd was strikt. Heel strikt. En als we ook
maar iets te laat waren, kwam moeder Veltkamp aanzet-
ten en van boven aan de trap klonk dan al het schelle
"Sluiten". Want streng waren ze - en terecht. Ze, Alie en
Joop Veltkamp, stelden de kelder ruimhartig ter beschik-
king van hun kinderen en dus aan ons. Maar ze dreven
ook een zaak en hadden dus geen enkele baat bij welke
misstand dan ook. Er werd al genoeg geluld. Drank
mocht. Drugs niet, helemaal niet. En daar werd streng de
hand aan gehouden. Het was vooral Piet aan wie de
handhaving was toebedeeld, en dat was niet onnodig
maar echte problemen gaf het nooit.
Ook kwamen Joop en Alie in de loop van de avond vaak
even langs. Gezellig, maar als er iets niet deugde, werd
dat duidelijk gemaakt. Zo zijn banken om te zitten en
niet om op te liggen. Zeker niet samen. Nee, neuken met
de broek aan werd niet getolereerd. Een blik van Joop, al
dan niet vergezeld van een sarcastische opmerking, vol-
stond. En dan die telle blik en schelle stem van Alie.
"Hartinkie heb je weer teveel gezopen? Ik zie het wel aan
je oogies!" En hoeveel je ook op had, je liep kaarsrecht.
Ook buiten de avonden was er wat te doen. Zo waren er
regelmatig de zondagse excursies van Kees Lemstra. Op
zijn geheel eigen wijze onderwees Kees ons de zo rijke
Texelse natuur. Ik ben een keer mee geweest. Naar de
Horspolders. Mijn zondagmiddagen vulden zich met lui-
eren en leren en schaken met Piet, ook niet zo'n ex-
cursieganger.
Er werd serieus gevoetbald. Niet actief door mij. Maar
als supporter en zelfs een keer als grensrechter heb ik
mijn steentje bijgedragen. Na een zomeravondvoetbal-
wedstrijd tegen de "kottervissers" werd er flink nage-
praat in de Kelder onder leiding van scheidsrechter en
opperwachtmeester Bark. Voor die gelegenheid was de
sterke drank even elders geparkeerd.
En tenslotte de maatschappelijke betrokkenheid. Zo ont-
stond in de Kelder het protest bij de opening van het
nieuwe raadhuis. Toonbeeld van falende democratie.
Spandoeken op het dak en ik bood minister Beernink een
bom aan. De actiegroep "Tessel Forever" tegen de toename
van het toeristisch autogebruik kwam voort uit de Kelder.
Acties rond het basisrecreatieplan en het vermenigvuldi-
gen daarvan, zodat het echt voor een ieder was in te zien.
Een mooie tijd. Blij dat ik dat niet gemist heb.
Nummer 117, december 2015
Historische Vereniging Texel
83