Bij de drumband Margaretha Sinclair Erie Zandee-van Heerwaarden
Spannend hoor, ik zie me nog met een groepje klasgenootjes van een jaar of 8 of 9 op het plein van de (toen nog Sint) Jozefschool
staan. We hadden ons aangemeld om te leren trommelen ofbazuin spelen bij de Gidsenband Margaretha Sinclair.1 Dat gebeurde
op de zolder van de school. Uiteraard moest je eerst alle commando's en termen onder de knie krijgen om goed te kunnen marche-
ren. Vol bewondering had ik altijd al staan kijken naar die grote meiden die in vol ornaat bij optochten en allerlei festiviteiten op-
traden. Je voelde het als een eer om daarbij te mogen horen.
De eerste trommelles van meneer Stomp, politieagent -
afkomstig van de politiekapel meen ik - ging in mijn her-
innering dan ook vooral over discipline: exercitie (halt en
sta stil), hoe je je stokken moest vasthouden, hoe je het
uniform moest dragen (in die tijd bestaand uit donker-
blauwe rok tot op de knie, lichtblauwe blouse met epau-
letten, cape, baret, naturel panty, witte leren kappen over
je schoenen (later witte rubberlaarsjes met blauwe kwast-
jes), gepoetste koppelriem met haak om de trom aan te
hangen, lamsvachtje met blauwwitte kwasten, witte
koorden onderaan de trom, witte handschoentjes, enz.
Waar ik nog altijd plezier van heb, is dat hij ons leerde
hoe je de trom het beste kon optillen en aan je haak han
gen, zonder je rug teveel te belasten. Maar zover was het
nog lang niet. We begonnen met het leren van de dienst-
marsen (ook wel modelmarsen), door op een plankje na
te doen wat werd voorgeslagen, net zo lang tot je het uit
je hoofd kon. Zonder echt noten te kunnen lezen, ik heb
nooit op de muziekschool gezeten, leerde je de maten te
tellen. En te herkennen hoe en in welk ritme je de teken-
tjes op die ene notenbalk moest slaan. En hoe je via
steeds sneller pan-ne-koe-ken slaan en je stokken te laten
stuiteren uiteindelijk leerde roffelen. Daarna volgde lang-
zamerhand de echte marsmuziek, die de band op straat
speelde. Je werd wel geacht elke dag thuis te oefenen.
Aangezien ik een heel serieus meisje was (en nog ben),
deed ik dat. Maar ik had er ook heel veel plezier in.
1968, nieuive pakjes. Ik zit achter de middelste trommel
Historische Vereniging Texel Nummer 117, december 2015