In Memoriam Hans Lasthuizen
Een brief van 22 mei 1945
Op 23 april jongstleden overleed onverwacht Hans
Lasthuizen. In 2001 werd Hans lid van de Historische
Vereniging Texel en in 2002 trad hij toe tot de redactie,
gelijktijdig met Esther Banki. Met zijn brede belangstel-
ling en vanuit zijn achtergrond als leraar Nederlands
en geschiedenis was dit een logische stap. Hans werd
een vriend, een grote vriend. Zijn interesse in mensen,
zijn humor en sprankelende verhalen, met glimogen
verteld, vormden een rode draad in onze redactiever-
gaderingen. Toch was hij, net als de meeste Texelaars,
terughoudend om zijn verhalen op papier te zetten.
Soms was enig aandringen nodig om bijvoorbeeld zijn
belevenissen als kleurrijke Sinterklaas aan papier toe te
vertrouwen en op die wijze met een groter publiek te
delen.
Na de redactievergaderingen volgden in kleiner comite
de laatste loodjes om het blad in leesbare vorm aan de
vormgever aan te bieden. En dan verscheen Hans, ge-
wapend met een goed humeur, het beroemde Witte
Boekje en zijn nog beroemdere rode pennetje.
Onbarmhartig kukelde hij d's en t's uit of in een artikel,
zuchtte als iemand weer last had van wat hij de er-
ziekte noemde en kon zijn plezier niet op bij een goed
geformuleerd artikel. Hij hakte worsten van zinnen
vakkundig in leesbare delen en dan kwam zijn speciali-
teit: de komma tussen twee persoonsvormen.
Als volbloed levensgenieter genoot hij van lekkere kof-
fie en bij ieder gesprek speelde lekker eten en/of drin-
ken een rol - soms de hoofdrol. Zo kon een serieus be-
gonnen vergadering, via een lofrede op Franse auto's
van een zeker merk, ontaarden in recensies van wijn,
whisky, croissants, Belgische kaasjes en stokbrood.
Het besef dat Hans niet meer met een verhaal en de
deur in huis kan vallen, was en is onwezenlijk. Hans,
grote vriend, we missen je.
Yvon, Martijn, Elsbeth, Anouk en kleinkinderen: we
wensen jullie alle sterkte toe bij dit verlies.
Beste neefen nicht,
Wij moeten U de treurige tijding mededelen Siena en Hendrik,
dat 6 April Dries en Herman doordat de Russen en Duitsers
hier tegen elkander in opstand zijn gekomen, op een wagen met
nog 8 mannen naar de Mok zijn vervoerd, en daar zijn doorge-
schoten.
De jongens hebben niets gedaan. Ze zouden naar ons toe. Ze
dachten dat de zaak in de brand zou gaan. Ze zouden het geld
naar ons brengen en zijn toen dicht bij ons huis aangehouden
door de Duitsers. Alles is hun afgenomen. Zijn op een auto met
10 man naar de Mok gebracht en moeten daar door de Duitsers
zijn doodgeschoten. Ze waren zo verbitterd op alle burgers. Ze
meenden dat die de Russen hielpen en daardoor moest het onze
jongens het leven kosten. Wij hebben alle moeite gedaan om iets
gewaar te worden, maar ze zeggen niets. Eerste hadden wij nog
hoop dat ze terug zouden komen, maar nu hebben ze gisteren
drie mannen dood gevonden Nu zullen ze vandaag of morgen
onze jongens ook wel vinden. Oh Siena het is verschrikkelijk
die arme stakkers dat die zo hun leven er bij in moeten schie-
ten. Dries was net een maand thuis uit Assen, en nu zijn wij
ze alle weer kwijt. Het is om gek van te worden, en de jonge
vrouwen, en dat kleine lieve kind wordt nu zo lief. Begint te
roepen van pappa. Oh Siena, je hart breekt.
En dan zijn er op die bewuste dag nog 50 slachtoffers door het
bombardement en wel 100 huizen in elkander en nog sterven er
dagelijks mensen die in het ziekenhuis lagen, die gewond wa
ren door scherven. Het is vrede, maar Texel is erg in rouw. Wie
had dat kunnen denken, dat ons zo iets vreselijks moest overko-
men? En voor oom Klaas is het helemaal wat, die is er een stuk
van achteruit gegaan. Kan haast niet meer lopen. Hij kan dat
allemaal niet verwerken. Oh Siena, kunnen jullie hier niet eens
komen met de familie met een auto? Ik zou het zo graag willen.
Het leven voor ons is nu ook niets meer, en wij moeten weer in
de zaak, dat is ook weer wat.
Zij van de bedroefde gegroet,
Je bedroefde tante Annie
Naschrift redactie
Tante Annie en oom Klaas waren
mevrouw Annie Pen-Nijk en Klaas Pen.
Zij verloren hun beide zoons Andries en Herman.
2
Historische Vereniging Texel
Nummer 115, juni 2015
