mm
1 t1 -]
i'fljp
lü
Tm 5 tïi i
-■jkYMijm 1
analysegegevens van het ruwvoer (graskuil, maïs) toege
voegd en zo werd bepaald hoeveel krachtvoer een koe
moest hebben. Ook werd in een oogopslag de gemid
delde tussenkalftijd (een belangrijke parameter) duide
lijk. Vooral Ton Domhof ging hier voortvarend mee aan
de gang en is tot op de dag van vandaag nog steeds druk
met het begeleiden van melkveehouderijbedrijven, in
middels met een geheel ander begeleidingsprogramma.
De administratieve afrandeling van VAMPP-gerela-
teerde zaken vond plaats m de behandelkamer op de
zelfde computer die voor de facturering werd gebruikt.
Er moest iets gebeuren. Huisarts Ad Waverijn gaf een
voorzet. "Waarom kopen jullie De Woelige Hoek niet?"
De Woelige Hoek was de leegstaande kleuterschool naast
het praktijkhuis. In de nieuwe wet op het basisonderwijs
(1981) was bepaald dat kleutergroepen voortaan in de
basisschool (voorheen lagere school) moesten worden
onderwezen. Overal in het land kwamen kleuterscholen
leeg te staan, ook de De Woelige Hoek. De kleutertjes
gingen al een paar jaar naar de Jac.P.Thijsseschool toen
DAP Texel bij de eigenaar van het schooltje, de gemeente
Texel, informeerde naar de kansen voor een bestem
mingswijziging van het pand. De gemeente was al lang
blij dat er een serieuze kandidaat was, zegde alle mede
werking toe en in 1988 kocht DAP Texel De Woelige
Hoek. De dierenartsen vonden het hele gebouw veel te
groot voor hun praktijk. Makelaar Paul Kuip had een op
lossing. Hans Zijm van BeST (BeveiligingsServiceTexel)
wilde wel een deel van het gebouw kopen en dat ge
beurde. Na wat ambtelijke hobbels (bestemmingswijzi
ging, vergunning, olietank in de grond) werd de kleuter
school tot praktijk verbouwd naar een ontwerp van
architectenbureau Cees Alkema. Bouwbedrijf Martin
Visser was de aannemer.2
Op 31 januari 1989 wijdde de Texelse Courant een groot
artikel hieraan met een foto van de dierenartsen op de
voorpagina.
Van links naar rechts Jaap Klinkers, Ton Domhof, Loek van
Vliet. (foto Texelse Courant) Aft. 32
Op zaterdag 4 februari 1989 werd het nieuwe praktijk-
pand onder grote belangstelling geopend. Niet alleen de
dierenartsenmaatschap was trots op dit nieuwe onderko
men. De Texelse gemeenschap was dit ook gezien alle re
acties. Het ruimtegebrek was meteen verleden tijd. Twee
behandelkamers voor gezelschapsdieren, twee operatie
kamers, een dierenartsenkamer (administratie, telefoon
en koffie) en ruime parkeergelegenheid op eigen terrein.
Daarnaast een grote opslag voor diergeneesmiddelen,
een röntgenkamer en een uitslaapruimte voor operatie
patiënten. DAP Texel was klaar voor de toekomst.3
Deze verandering had een positieve invloed op de hoe
veelheid werk en op de praktijkomzet. De spreekuren
werden steeds drukker. Er werd steeds meer op afspraak
gewerkt en de grote operatiekamer voor het verrichten
van keizerssneden bij schapen bleek in het voorjaar van
1989 een goede greep. Dierenartsassistente Teddy
Hoogenbosch kreeg het steeds drukker. Het was nu de
hele dag een komen en gaan van mensen. Boeren kwa
men om diergeneesmiddelen, honden- en katteneigena
ren kwamen voer halen of iets tegen de vlooien. De
Woelige Hoek werd een echte winkel. Teddy trouwde
met Jan ten Wolde, stopte met haar werk bij de dierenart
senpraktijk en werd opgevolgd door Petra Zoetelief van
het Waalenburgerhuis. Petra werd parttime geassisteerd
door Elles van Hoogen en Teddy bleef beschikbaar als in
valster.
Zeehonden. Een heel bijzondere diersoort in het patiën
ten aanbod waren de zeehonden. Op twee plaatsen in de
praktijk waren deze aanwezig bij het R.I.N. op 't
Horntje en bij het Natuurrecreatiecentrum aan het slag
naar Paal 17. Bij het R.I.N. (Rijks Instituut voor
Natuurbeheer) deed wetenschapper Peter Reijnders on
derzoek bij grijze zeehonden. Dit internationale onder
zoek richtte zich op de (vermeende) schade die deze die
ren aanrichtten aan de visstand onder de Engelse
Noordzeekust. Engelse vissers klaagden hier steen en
been over. Reijnders probeerde vast te stellen hoeveel vis
een grijze zeehond op een dag at en van welke vissoor
ten. Daarvoor reisde hij regelmatig naar de Engelse kust.
Op Texel beschikte Reijnders over een kleine proefgroep
met grijze zeehonden, kegelrobbenAf en toe werd er
2 Naast gemeentelijke goedkeuring moest ook de Provincie
Noord-Holland akkoord gaan met bestemmingswijziging. Dat
zou een week of vier duren. Na vijf weken ging Klinkers eens op
het gemeentehuis informeren hoe het stond met die provinciale
goedkeuring. De betreffende ambtenaar keek hem wat glazig
aan, trok een bureaulade open en sprak: O, alles ligt hier nog, we
hebben het nog niet opgestuurd. En voor Klinkers ook maar iets
kon zeggen kwam er meteen overheen: en als u maar niet denkt
dat ik hier m'n excuses voor ga aanbieden. Klinkers draaide zich om
en vertrok, voor er ongelukken gebeurden. Na nog eens vier we
ken was er ook provinciale goedkeuring.
3 De dierenartsen waren zo ruim behuisd dat ze een kamer in de
Woelige Hoek konden verhuren aan Jeroen van der Berg, een
psycholoog die praktijkruimte zocht.
'I"
1
i
1
Nummer 114, maart 2015
Historische Vereniging Texel
19
