Boon, de metselaar. Boon was overleden en zijn weduwe
woonde met een nieuwe relatie in Enkhuizen. Zij pro-
beerde haar huis in Den Burg aan te houden als tweede
woning en de gemeente Texel ging daar niet mee akkoord.
Het pand diende permanent bewoond te worden en de fa-
milie Klinkers werd huurder van een huis met een kolen-
kachel, zonder warm water en met een beerput achter het
huis. Het dak lekte op minimaal 5 plaatsen. Je moet ergens
beginnen.. In September 1977 verhuisde men naar
Bernhardlaan 142 (tegenwoordig Buytengors). Omstreeks
dezelfde tijd trad Jaap Klinkers toe tot de "maatschap
DAP Texel" en die kende vanaf dat moment opnieuw drie
maatschapsleden. De familie Klinkers kreeg op Texel drie
kinderen, Tieme, Hilde en Allard.
Hoe het verder ging met DAP Texel
Het centrum van de praktijk was Bomendiek 1 in De
Waal. Vanaf 08.00 uur iedere dag telefonisch spreekuur
voor de veehouders (tot 09.00 uur) om visites aan te vra-
gen, medicijnen te bestellen of problemen te bespreken.
Daarna koffie, werk verdelen en op pad. Voor het visites
rijden deed men iedere ochtend enkele operaties bij ge-
zelschapsdieren. Meestal simpele ingrepen: sterilisaties
en castraties bij katten en honden, gebitssaneringen, oren
spoelen enz. Hubertine Timmer was de dierenartsassis-
tente en multifunctioneel. Telefoon opnemen, boeren die
aan de deur kwamen van medicijnen voorzien, eigenaren
van gezelschapsdieren met een afspraak voor een opera-
tie ontvangen, operatiepatienten scheren en klaarleggen,
assisteren tijdens de operaties, de rommel na afloop op-
ruimen en daarna alles schoonmaken. Ondertussen voor-
zag ze de heren dierenartsen van allerlei informatie uit
het Texelse roddelcircuit want Hubertine was overal van
op de hoogte.
In de maanden maart en april was alles schaap wat de
klok sloeg: schapenverlossingen, keizerssneden, prolap-
sen, lammetjes met gewrichtsontsteking. Om zo efficient
mogelijk te kunnen werken was besloten alle keizersne-
den bij schapen uit te voeren in een speciale operatie-
ruimte in de praktijk aan de Bomendiek. Die Bomendiek
stond in maart en april vaak vol met aanhangertjes met
daarin een blatend schaap.
De voormalige tandartsenpraktijk kon eenvoudig inge-
richt worden als dierenartsenpraktijk en in het najaar van
1978 begon men met spreekuren voor gezelschapsdieren
in Den Burg. Een aantal spreekuren in De Waal bleef ge-
handhaafd.
In tegenstelling tot veel praktijken aan de overkant
vormde voor DAP Texel de diergeneesmiddelenverkoop
slechts een beperkt deel van de totale omzet. Het was een
echte handelingen praktijk. Veel verlossingen bij zowel
koeien als schapen, diagnostisch werk bij zieke dieren,
kalfjes onthoornen, koeien onthoornen bij in gebruik
name van een nieuwe ligboxenstal, controle op drachtig-
heid, klauwen bekappen enz. Behoorlijk gevarieerd werk
met regelmatig fysiek zware klussen.
Iedere dag was er een inloopspreekuur voor gezelschaps
dieren. En daarvoor was de locatie in De Waal niet ide-
aal. De meeste clienten kwamen uit Den Burg en moesten
dus altijd vervoer regelen om naar de dierenarts te kun
nen. Vanwege de toenemende vraag naar deze dienstver-
lening verruilde Leen den Houter Texla voor het pand
Caninus van tandarts Koos Rijkaart op de hoek van de
Keesomlaan en de Haffelderweg in Den Burg.
"Moet ik dan an De Burrug op ut Groentje weze?", vroeg
een van de eerste klanten die in Den Burg het spreekuur
wilde bezoeken. Bij navraag bleek dat de Texelaars dit
stukje van Den Burg vroeger't Groentje noemden.
Zo'n twee maanden voor de lammerperiode lieten veel
schapenhouders hun dieren enten tegen 't bloed", een
dodelijke ziekte bij snel groeiende lammeren in voorjaar
en zomer. Ook waren er bedrijven die hun schapen lieten
enten tegen ecthyma, in de volksmond "zere bekjes", een
virus wat zweren aan lammersnuitjes veroorzaakte waar-
Jaap Klinkers bereidt een keizersnede voor bij een koe van de
gebroeders Zoetelief van het Walenburgerhuis
28
Historische Vereniging Texel
Nummer 113, december 2014
