**ifk ]P
Jan Herweijer, Jan Koolhof en Jan van Tunen naast het Kl gebouw
ministratie. Ook het kantoor van de bedrijfsvoorlichting
werd hier ondergebracht.
H. de Boer
De opvolger van Frits Swart werd Henk de Boer (*Elburg
14-09-1923 -1 Lemele 03-09-1995). Henk volgde de mid-
delbare school in Zeist en deed in 1942 eindexamen. Als
onderduiker kwam hij in Friesland terecht waar hij die-
renarts Groenewold uit Bolsward leerde kennen en en-
thousiast werd voor diens beroep. Na de oorlog werd be-
gonnen met de studie diergeneeskunde die in 1951 werd
afgerond. In dat jaar trouwde hij met Tiny van Donselaar
die zijn steun, toeverlaat en "waakhond" in de praktijk
zou worden. Ze kregen 4 kinderen, waarvan de jongste
dochter, Elselien, later dierenarts werd. De Boer was een
rijzige statige man, die onder alle omstandigheden heer
bleef. Wanneer hij op een boerderij verscheen gaf hij de
veehouder altijd een hand en bij vertrek ook.
De Boer deed aanvankelijk praktijk vanuit het pand
Waalderstraat 20 dat hij van z'n voorganger Swart had
overgenomen. Hier ontving TC verslaggever Harry de
Graaf z'n eerste lessen omtrent de voortplanting van
zoogdieren. Zie hiervoor het hilarische verhaal "Muizen"
in de onovertroffen bundel "De besten gaan eerst".
In 1953 verhuisde de familie de Boer naar de mooie witte
villa Texla aan de Kogerweg.
*Texla een huis met een verhaal. Texla was een ontwerp van
architect N.Schermer en werd in 1937 gebouwd voor de familie
Drijver. Het pand werd in de oorlog gevorderd door de
Wehrmacht en fungeerde toen als een soort "casino" voor
Duitse officieren. Naast Texla werd een grote bunker gebouwd
voor de "Ortskommandantur"Na de oorlog was het huis to-
taal uitgewoond. De familie Drijver keerde terug naar Texla en
bleef er tot 1953 wonen waarna men het pand verkocht aan die
renarts Henk de Boer. De Boer en zijn gezin bleven tot hun
vertrek van Texel in 1969 op Texla wonen. Daarna nam Leen
den Houter de praktijk met Texla over. Den Houter verkocht
het pand in 1978 aan tandarts Kars van Karsen, die er nog
steeds woont.
De Boer ging praktijk doen vanuit Texla en beschikte
daar over een kleine spreekkamer annex apotheek. Hier
behandelde hij gezelschapsdieren tijdens inloopspreek-
uren, 2 a 3 keer per week. Dit onderdeel van de dierge
neeskunde werd steeds belangrijker en het kon dan ook
behoorlijk druk zijn, vooral's zomers. De clienten zaten
vaak op de trap te wachten tot ze aan de beurt waren.
Henk de Boer heeft de praktijk een tiental jaren helemaal
alleen gedaan. Het was een periode waarin veel boeren
nog een gemengd bedrijf hadden met melkkoeien, scha-
pen, soms een paar varkens en vaak akkerbouw en
bloembollen. Het verloswerk vormde een belangrijk deel
van de werkzaamheden en begin jaren '60 deed de kei-
zersnede bij het rundvee z'n intrede. Veehouders gingen
hun bedrijven opschalen, de eerste ligboxenstallen ver-
schenen en het werk nam toe. De Boer kon het allemaal
niet meer alleen en trok, aanvankelijk alleen voor de
drukke voorjaarsperiode, een assistent-dierenarts aan.
Ook voor de zomervakanties werden assistenten ingezet.
De assistenten waren niet altijd berekend voor hun taak.
Zo was De Boer een keer met vakantie in Putten op de
Veluwe. Zijn plaatsvervanger werd op een nacht naar een
koeienverlossing geroepen. Zware klus, dood kalf wat er
"uitgezaagd" moest worden, een zogenaamde foetoto-
mie. De waarnemer kreeg het niet voor elkaar. Geen er-
varing, moeilijk werk. De volgende ochtend werd Henk
de Boer gebeld die vanuit Putten naar Texel afreisde om
de klus te klaren.
De laatste jaren van zijn praktijkperiode werkte hij met
vaste assistent-dierenartsen. Collega's die langere tijd op
Texel werkten waren Jaap Dorresteijn, leg Bertels en Arie
Rutten. Arie Rutten was een Texelaar, broer van Jan en
Piet Rutten uit de Eendrachtpolder. Henk de Boer kocht
voor Rutten een huis aan De Zes in Den Burg. Na een
jaar vertrok Rutten en vestigde zich in Albergen
(Overijssel).
Naast practicus was Henk de Boer waarnemend hoofd
van de Veterinair Hygienische Dienst Texel, adviseur
van de KI vereniging, adviseur van de veeverzekering en
was hij betrokken bij het landbouwonderwijs. Ook is hij
een tijdlang president kerkvoogd van de N.H. kerk in
Den Burg geweest. In die functie was hij verantwoorde-
lijk voor een grote restauratie van de kerk in het centrum
van Den Burg.
In de praktijkperiode van De Boer werd er op Texel on-
derzoek gedaan door zijn collega P. (Piet) Wensvoort
naar maag-darmstrongylose (maag-darmwormbesmet-
tingen) op de Texelse schapenbedrijven. Wensvoort
woonde in De Koog en was voor zijn onderzoek op Texel
gedetacheerd door TNO. In 1961 promoveerde hij op dit
onderwerp en werd later benoemd tot hoogleraar
Veterinaire Pathologie.
Veterinaire studenten herinneren zich Wensvoort aan de
volgende woorden tijdens zijn colleges, wanneer een stu
dent zijn vraag weer eens verkeerd beantwoordde "zo
is het niet, hoe is het dan wel?" En vervolgens werd uit-
24
Historische Vereniging Texel
Nummer 113, december 2014
