den grote hoeveelheden van gemaakt, want we lever
den ook veel aan kruideniers.
Het gieten van chocoladeletters ging de hele dag
door. We gebruikten couverture van Ringers, een
heerlijke chocolade. Je moest heel voorzichtig met de
vorm op de werkbank tikken, om de letter er heel uit
te krijgen. Imme weet te vertellen dat vader, verliefd
als hij was, eens de naam van chocolade bij moeder
in de capuchon van haar jas had gedaan. De lagere
school was naast de bakkerij en door het raam zag hij
haar elke dag de school instappen. Ze weet ook nog
goed dat er ook chocolade poesjes werden gemaakt.
De allereerste keer dat ze zo'n poesje in haar schoen
tje had gekregen, had ze die trots aan haar ommie op
't Buurtje laten zien. Daar werd het poesje bewaard in
een porseleinen schaaltje. Af en toe likte ze er aan of
beet er een klein schilfertje af. Dat moet vlak na de
oorlog zijn geweest.
Met die Ringers chocolade heeft vader eens de blits
gemaakt. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog
had hij een grote partij chocolade ingekocht en op
zolder opgeslagen. Toen er in de oorlog vrijwel niets
meer te krijgen was, kon iedere vaste klant met Sin
terklaas één letter kopen. Dat was toen ongehoord!
Moeder Antje had een streefdatum voor de sinter
klaastafel: 11 november, Sint Maarten. De winkel was
daarvoor veel te klein. Daarom werd de voorkamer
leeggehaald; de meubels werden naar zolder gebracht
en de kamer vol met tafels, schragen en stellingen ge
zet. Alles werd gedekt met kraakheldere, witte lakens
en vervolgens volgeladen met alle ingekochte en zelf
gemaakte heerlijkheden.
Het was als kind een paradijs om daar te mogen rond
lopen als de gordijnen nog dicht waren. Als alles was
uitgestald, liep moeder verbijsterd, handenwringend
rond roepende: "Oh God, Jan we komme d'r nooit
van af!" Vader antwoordde dan steevast: "Mens, maak
je niet druk, dan gooie we 't toch gewoon achter
diek?" Map heeft nog meegemaakt dat er plastic
speelgoedjes op de sinterklaastafel verschenen. Dat
leken kleine wondertjes, zo mooi!
Wat we in onze schoen kregen, bewaarden we goed.
Dat werd niet zomaar opgegeten. Dat kwam goed uit,
want als moeder het kon verkopen, omdat het artikel
niet voorhanden was, dan deed ze dat. Map vond dat
niet erg, als ik het al door had, want het krijgen was
het mooiste.
Speciale klanten werden in de avonduren ontvangen
bij de sinterklaastafel en daar werden dan grote be-
De sinterklaastafel. Links op de foto is een tafel vol met chocoladeletters. Tegen de achterwand hangt een
tekening op behang van Harrie Ceelen, de vriend van Imme Dros. Als je goed kijkt kun je helemaal rechts ook de
tekst ontcijferen: "Oh, kom er 's kijken zelfs de Sint krijgt er 'n kleur van."
Nummer 105 december 2012
Historische Vereniging Texel
23
