van een reporter die vermeldde dat de Sint op weg
was van Oudeschild naar Den Burg. Plotseling
maakte paniek zich van hem meester. Bij de melkfa
briek botste de auto van Sint op een melkwagen. Een
ambulance was noodzakelijk. En ja hoor, daar reed de
ambulance met zwaailichten en sirene het school
plein op. Broeder Jas liep naast de brancard met een
zak bloed in de hand. Even later belde Peter Bakker
van de Hema dat in de zaak een als Sint verkleed fi
guur proletarisch liep te winkelen. Vrij snel daarna
meldde een politiewagen met alles erop en eraan zich
op het schoolplein. De geboeide Sint werd naar het
toneel gebracht. Weer enkele minuten later kwam de
brandweer met loeiende sirene het schoolplein oprij
den. Sint had in bed liggen roken. In pyjama, nog na
rokend en zwart geblakerd werd de Sint door twee
brandweermannen ondersteund naar het podium ge
bracht. De drie Sinten keken elkaar aan. Wie van de
drie was de echte Sint?
Sint staat aan de rand van het toneel en kijkt ver
baasd naar het plafond van de Koninghal. Langzaam
zakt daar een klompje naar beneden. Blij rent de
oude man naar voren om dit klompje te pakken.
Hieruit haalt hij een briefje en leest dit. Hij wacht,
terwijl de hele zaal in angstige spanning doodstil toe
kijkt. "O nee, niet weer die etterbak!" "Heb je niet ie
mand anders?" roept hij naar boven. En als dan uit
eindelijk de naam genoemd wordt, gaat er een
enthousiast geloei op.
Freek liep op school regelmatig te venten met ka
lenders met schaars geklede dames. Daar moet dus
iets aan gedaan worden. De arme jongen moest plaats
nemen op de schoot van Sint en kreeg te horen dat
hij wel heel klein van stuk was. "Freekje, kereltje,
Sint weet dat jij bescheiden bent in je verlangens.
Nou ja, bescheiden. Jij verlangt naar een mooie,
blonde, struise vrouw. Maar natuurlijk moet zij wel
geschapen zijn. Ja, jullie zien dat dit kleine jongetje
niet snel tevreden is." Maar omdat Freekje zo klein
was, wist hij niet wat welgeschapen was, en daarom
lieve klasgenootjes, kocht Freekje steeds die speciale
kalenders. Freekje is een leerzaam type. En wat zag jij
op die kalenders Freekje?" ...wat gemompel... "Juist
ja, allemaal blote, welgeschapen dames. Man, wat
moet jij nou met die dames, je kunt nauwelijks boven
de rand van je eigen onderbroekje uitkijken. Schiet
a.u.b. op en hoepel op naar je eigen plaatsje." "Gat
ver, wasje zo benauwd voor de Sint? Je hebt allemaal
bruine vlekken op mijn mantel achtergelaten, kleu
ter!!"
Na de gymnastiekles moetje als heer der schepping
er goed uit zien. Dus de nodige haarversteviger moest
er aan te pas komen. Ook Erwin bracht zijn haar
dos in model. Tijdens het volgende lesuur haalde hij
op een gegeven moment zijn hand door het haar met
gevolg dat hij een grote dot haar in zijn hand kreeg.
Ook de rest van zijn haardos liet los. Hij schrok zich
wild. Ja, als je in de haast die ochtend de ontharings-
crème van je moeder meeneemt, zijn de wonderen de
wereld niet uit. Erwin was in mijn herinnering de
enige leerling die drie maanden lang een pet op
mocht houden tijdens de lessen. Op vijf december
mochten de leerlingen kiezen welke emmer met in
houd de Pieten moesten gebruiken om Erwin op het
podium aan een goed kapsel te helpen. Van de drie
emmers met inhoud koos de hele zaal uiteraard de
emmer met ontharingscrème.
Die gymlessen toch! Toen ik enkele jaren na mijn
schoolcarrière de Sint die moest optreden op de Lu-
bertischool in De Koog, hielp met schminken, kwa
men de Pieten binnen om geschminkt te worden.
"Jez.wat doe jij hier!" klonk het. "Ik heb nog een
trauma van die kerel." Ook hier was de gymles de
oorzaak. Je zorgt na de gymles datje de laatste bent
die kan douchen, je doet daar extra lang over en je
hebt een heel deel van de volgende les gemist. Op vijf
december kregen drie leerlingen die de hiervoor ge
noemde stunt meermaals uithaalden, de opdracht om
zich te verkleden in een zwembroekje. Op het toneel
stonden drie babybadjes met een sopje klaar. Zodra
de heren het toneel opkwamen, werden ze in een
badje gewrongen. De Pieten haalden de spons met ex
tra veel water en schuim erover en de kleuters kregen
te horen dat als hun gedrag niet verbeterde, zij hier
volgend jaar weer aanwezig waren. Bedenk wel dat
een slordige vijfhonderd medeleerlingen toekeken.
Sint vervulde een enkele keer de liefste wens van
leerlingen. U moet vooraf weten dat twee brugklas
sers helemaal weg waren van Tim, een eindexamen
leerling van het Atheneum. De zaal was daar natuur
lijk al lang van op de hoogte. Op het toneel staat een
grote vuilcontainer met een enorme roze strik. Sint
loopt erop af en leest dat dit een cadeau was voor de
brugklassers Roos en Frieda. "Dames, kom snel bo
ven. Jullie hebben het wel heel bijzonder getroffen.
Wat zou daar nou in zitten? Jullie mogen drie keer
raden!" "Teletubbies!" "Nee, dat is niet goed." Einde
lijk gaat de container open en zien de twee dames
hun grote liefde eruit klimmen. Een gegil van
vreugde is Tims beloning. En de dames?? Blozend
van geluk mogen ze een zoen van Tim in ontvangst
nemen. Sint geeft ze nog wat goede raad: "Je mag
hem thuis verder uitpakken, hier is het te druk."
De ochtendpauze is geëindigd en zo'n vijfhonderd
leerlingen dringen de zaal in. Bij de deur sta ik in
mijn gewone kleren. Alom verbazing. "Moet jij je niet
20
Historische Vereniging Texel
Nummer 105 december 2012
