j£~.
bxei/'mlang
Operettes, boekjes en gedichten van Willem Mets
Afgelopen zomer ontvingen we van achterachterklein
zoon G.W. Mets uit Bilthoven een groot aantal manu
scripten van Willem Mets. De teksten waren netjes op
geschreven in schoolschriftjes, sommige daarvan
geleverd door zijn zoon David, boekhandelaar en post
kantoorhouder in Oudeschild. Die schoolschriftjes wa
ren zorgvuldig ingepakt in bruin pakpapier, met daarop
de titel van het betreffende boekje.
C^ygynr-
O AVI D METS, Boekhandel, OUDESCHILD (Texel).
Willem Mets Tzn (1846 - 1920)uit Oudeschild was ka
pitein op de Ada van Holland, de stoomboot van de
Alkmaar Packet, ofwel rederij Bosman, die de dienst
Oudeschild - Den Helder onderhield. Hij was getrouwd
met Neeltje Kaan. Twee van hun negen kinderen overle
den jong: Jan Jacob drie dagen na de geboorte in 1882
en Cornelis na een lang ziekbed op 16 jarige leeftijd.
Na het overlijden van Neeltje in 1901 hertrouwde
Willem Mets in 1903 in Goes met Jacomina Josephina
Lente, de toen 50-jarige weduwe van de uit De Waal af
komstige Gerbrand Dros. In 1907 nam Mets ontslag bij
Bosman en kreeg ter gelegenheid daarvan een gouden
horloge met inscriptie.
Mets was hecht geworteld in de Texelse, maar vooral in
de Oudeschilder gemeenschap. Van vele plaatselijke ver
enigingen was hij jarenlang de ziel en stuwkracht, zo
schreef de Texelsche Courant op 30 juni 1920. Vanuit
zijn sociale bewogenheid beperkte Mets zich niet tot
Oudeschild: zo was hij onder andere ruim dertig jaar
gemeenteraadslid, zes jaar wethouder, mede-oprichter
van de zeevaartschool in Den Burg en eveneens van de
N.V Texelsche Uitgevers-Vereeniging, uitgever van on
der andere de Nieuwe Texelsche Courant van Reij. In de
Eerste Wereldoorlog zette Mets zich in voor oorlogs
vluchtelingen.
Zijn hart lag bij de zee en vooral bij slachtoffers van de
zee. Van huis uit had hij dat al mee gekregen: vader
Teunis Mets was van 1843 tot en met 1869 bootsman bij
negen reddingen en lid van de Plaatselijke Commissie
en ook Willem Mets was lid van de Commissie van
plaatselijk bestuur van de NZHRM.
De zee geeft en de zee neemt en Texelse vissers onder
vinden al eeuwen de gevaarlijke kanten van hun beroep.
Niet voor niets noemden ze de zee een trouweloos ele
ment en betitelden de Noordzee als moordzee. In de 19e
eeuw werden op Texel regelmatig inzamelingsacties ge
organiseerd voor achtergebleven weduwen en wezen en
voor vissers die hun schuit en dus hun broodwinning
verloren waren. Weduwen begonnen met steun van fa
milie en dorpsgenoten een winkeltje of gingen uit wer
ken en waren verder afhankelijk van de armenkas van
de kerk, van familie en dorpsgenoten. Die armoede en
afhankelijkheid waren Mets een doorn in het oog. In
1894 werd door de Texelsche Schippers- en Visschers-
bond een ondersteuning- en pensioenfonds, het Admi
raal de Ruyterfonds opgericht, met onder andere Mets als
bestuurslid. De inkomsten van dat fonds lieten te wen
sen over, geen wonder in die tijd van crisis in de visse
rij. Nog geen negen jaar later werd het fonds opgehe
ven, de inleg werd aan de leden gerestitueerd en het
restant verdeeld tussen de Oudeschilder Prinses Wilhel-
minabewaarschool en de vissersvereniging.
In Oosterend speelde dezelfde problematiek als in Ou
deschild en werd door Betracht het goede geprobeerd een
40 Ut
DOC» V/M D <S Z.H
-.-grêSë
ITGKEVEM
TEM VOOJ2.DEELE
HETWEDUWEM
WEEZEM FOMDS
TE. TEXEL!—
O AN
RIN
De opbrengst van de 1 5e druk uit 1 921 was voor het
Weduwen en Weezenfonds van Texel's Belang bestemd,
die van enkele volgende drukken voor het Helden-der-
Zee-Fonds Dorus Rijkers in Den Helder.
Nummer 101 december 2011
Historische Vereniging Texel
7
