Kerstgroet
Ach, wat wij precies verwachten na afloop van dezen oorlog, wij weten het
niet, maar toch wel dat ééne, dat de grootste ramp van alle tijden met zijn on
rechtvaardige verdeeling van de menschheid in arbeidzamen en hen, die niet
werken -mogen, dan opgeheven moét zijn.
Door vele problemen, die ons bezighouden, komen oude waarheden naar voren,
en het kan soms zijn alsof eischen, die in alle tijden voor alle menschen golden,
hun helder woord duidelijker tot ons spreken.
Uit de vele noemen wij er enkele:
Onze hartstochtelijke bede om Vrede moge vergezeld gaan van onzen vasten
wil den vrede in eigen gezin en eigen kring van dagelijksche werkers bij voort
during te bewaren en te bevorderen. Onze herhaalde roep om eerlijkheid in
deze wereld vinde haar eersten weerklank in het zelf dienen van de Waarheid,
die steeds dezelfde is.
Onze wensch begrepen te worden in onze daden en uitingen op godsdienstig,
maatschappelijk of politiek terrein, treffe een voorbeeld in ons eigen pogen
anderen te verstaan, wier streven ons niet duidelijk is, doch wier bedoelingen
ongetwijfeld even goed zijn als de onze.
Ieder volk heeft zijn dichters, al is hun werk meestal niet geëigend tot iederen
landgenoot te spreken. De besten onder hen geven op eigen wijze vorm aan
hun geloof en moed, spreken van richtlijnen en wenschen voor volk en toe
komst. Dat vinden wij terug in het vers, door Albert Verwey in 1937 geschre
ven, dat voor vandaag bedoeld kon zijn:
Laat ons Texelaars met moed aan onze taken gaan in het komende jaar, geve
het ons den sterken wil tot goede en schoone daden, kan het zijn onder de
blijdschap om een rechtvaardigen, duurzamen Vrede.
Zegene God in het nieuwe jaar ons aller arbeid!
Boven het leed, boven den tijd
Verrijst het onvervaard gemoed,
Dat weet dat iedre menschheid lijdt,
Maar draagt zijn leed en doet wat moet.
Boven den tijd, boven het leed
Heft zich de goede en schoone daad,
Die klein mag zijn, want elk mensch weet
Dat hij voor kleine taken staat.
Klein zij de taak, maar sterk de wil
Die haar met vaste trouw volvoert.
Wie zoo doet heeft in zich zijn spil
Waaraan geen verdre chaos roert.
Als dan elkeen in eigen kring
Zoo werkt, strek dan uw handen uit
En reikt ze tot in grootren ring
De bond van broederschap zich sluit.
Advent 1940.
Den Burg, Texel.
Historische Vereniging Texel
Nummer 101 december 2011
6
