Kerstgroet
En telkens bij het vernemen van deze booze tijdingen waren onze beste gedach
ten bij de Texelaars, die dit leed te dragen kregen, voor yie de gedenkdagen,
die dit jaar besluiten, zoo bijzonder zwaar zullen zijn en voor wie onze oprechte
gevoelens van medeleven zijn bestemd. Daarvan mogen de bloemen een tolk
zijn, die vanwege het Gemeentebestuur namens de geheele Texelsche bevolking
op den dag voor Kerstmis gelegd werden op de laatste rustplaats der bovenge-
noemden, zich bevindende op de kerkhoven van de Grebbeberg, te Den Burg,
Oude Schild en Den Hoorn.
Wij willen niet nalaten al houdt het water ons van deze buurgemeente geschei
den te denken aan wat de bevolking van Den Helder te dragen kreeg, en onze
sympathie is bij hen, die ondanks alles op hun post bleven, waar de plicht dat
gebood,
Bezien wij de bevolking van ons eiland, dan zijn er ondanks het vertraagd ver-
eenigingsleven en bemoeilijkt samenkomen, toch nog vele in zich zelf sterke groe
pen van menschen, die in onze moeilijke tijdsomstandigheden elkander steunen.
Wij noemen het godsdienstig leven in alle kerkelijke gemeenten, dat in het
bestaan van zoo heel velen de bron en oorsprong van hun menschelijke kracht
is. Aan de geestelijken, met hun prachtige, maar moeilijke leidende taak moge
zelf de kracht geschonken worden om hun werk juist nu te volbrengen.
Ook denken wij aan de scholen, waar groepen van kinderen dagelijks samen
komen. Het is voor de kleintjes op de buitendorpen en in den polder heel moei
lijk vaak de plaats te bereiken, waar zij kennis en inzicht voor het verdere leven
in ruime mate moeten verzamelen. Moge ondanks eigen gedruktheid over het
wereldgebeuren niettemin het boeiende opvoedingswerk van degenen, die aan
de richting der levens van de hen toevertrouwde jeugd, zoo veel ten goede kun
nen doen, moge juist thans deze arbeid eiken dag opnieuw gekenmerkt worden
door tinten van blijdschap en vroolijkheid, die het kinderleven zoozeer behoeft.
En dan zijn er de vele gemeenschappen, de cellen waaruit het leven op dit eiland
is opgebouwd: de gezinnen, waar in telkens anderen vorm de zorgen spreken,
maar waar ook juist bij het afscheid van het jaar, de innige vreugde zoo onuit
gesproken leven kan om het bezit van elkaar: man en vrouw, ouders en kin
deren, verwanten en geliefde familieleden, vrienden en huisgenooten.
En zij, die voor de wereld „eenzaam" schijnen, of wier naasten in vreemde lan
den toeven, dan wel verre zeeën bevaren, moge hun denken verwarmd wor
den door de herinnering, waarin onhoorbaar voor anderen, toch in de stilte
tot hen vertrouwde stemmen spreken.
Voor zieken en herstellenden kome de genezing spoedig en volkomen.
En al dezen wonen op het eiland, zijn opgenomen in de gemeenschap Texel.
En tenslotte, dat waarop het aankomt voor ieder van ons, wat ons vervult, zeker
in de laatste dagen van het scheidende jaar.
Elk onzer heeft zijn taak in de wereld: de huismoeder in het gezin, de vader
daarbuiten én daarbinnen, iedere werker in zijn beroepsvervulling... en wie
werkloos is?
Nummer 101 december 2011
Historische Vereniging Texel
5
