w« ons eiland betreft, ondanks alles is er een gevoel van bevoorrecht zijn,
nu in dezen tijd vele gemeentebesturen in het onzekere verkeeren over het
voortduren der zelfstandigheid hunner gemeente. De eilanden, die altijd iets
aparts zijn geweest, kunnen zich in dit opzicht veilig gevoelen, omdat zij en
hun bevolking zich zelf mogen blijven.
Kerstgroet
De zelfstandigheid van een eiland, het bepaald zijn der grenzen door de al
oude zee, dat doet de bewoners meestal de onderlinge geschillen vergeten,
zoodra er aan de belangen van die gemeenschap van buiten af wordt geraakt.
Wel in het bijzonder in moeilijke tijdsomstandigheden valt te bespeuren dat
er een binding bestaat tusschen de bewoners, al komen de uitingen misschien
niet zoo algemeen waarneembaar aan de oppervlakte van het gevoelsleven.
Ook het Gemeentebestuur mag dankbaar vaststellen, dat over het algemeen een
beroep op de ingezetenen zelden tevergeefs werd gedaan. Evenwel, er bestaat
ook nog een wereld buiten Texel en juist de laatste maanden is wel gebleken,
hoezeer „de overkant" in ons leven is betrokken, door hoeveel dierbare banden
wij met den vasten wal verbonden zijn, hoeveel goeds er in normale tijden el-
ken dag over het Marsdiep op ons komt toegevaren. Dat bemerken wij, nu
verbodsbepalingen het bezoek aan ons eiland bemoeilijken. Doch deze dagen
om Kerstmis hebben een aparten glans gekregen, nu werd toegestaan al die
genen als gast in ons huis op te nemen, wier aanwezigheid in onzen kring een
ware en diepe vreugde spreidt over deze feestdagen. Want de blijdschap van
deze uren is te grooter, naarmate het aantal personen om onze tafel toeneemt
in een sfeer van groeiende genegenheid voor elkaar bij elk wederzien.
Wanneer wij nu in de schemering van gedachten, die het afscheid van het jaar
ons brengt, terugzien op wat het ons heeft gebracht, dan mogen wij op Texel
toch vooral uitspreken gevoelens van groote dankbaarheid voor het al, dat ons
bewaard bleef. Onafscheidelijk daarvan is echter onze innige deelneming, die
uitgaat naar de familie's, waar een of meer open plaatsen kwamen tengevolge
van den oorlog.
De jonge mannen, gesneuveld in den strijd voor ons land:
PIETER KIKKERT,
geboren te Texel 30 Juli 1917, overleden 13 Mei 1940 en
MAARTEN PIETER VLAMING,
geboren te Texel 3 October 1915, overleden 14 Mei 1940.
De huisvader en werker voor zijn gezin, die het leven liet bij een aanval op
„De Mok": SIKKE WIJNGAARDEN,
geboren te Tietjerksteradeel 3 Januari 1888, overleden 8 Juni 1940.
De dekknecht van de N.V. „T.E.S.O.", heengegaan tijdens zijn trouwe plichts
vervulling: TIjS BOon,
geboren te Texel 12 Maart 1880, overleden 6 October 1940.
Het jonggehuwde echtpaar, getroffen door een droevig lot:
REMMERT BREMER,
geboren te Texel 24 Juni 1913 en
ETJE DROS,
geboren te Texel ij November 1913, beiden overleden ir November 1940.
Historische Vereniging Texel
Nummer 101 december 2011
4
