"Oude Kamp" rond 1 969
Op deze foto van voor de ruilverkaveling voert Jan of Jaap Kunst de schapen
Wij hadden met de makelaar al enige boerderijen
en andere huizen bekeken maar ze voldeden alle
niet aan onze wensen, onder andere wat betreft lig
ging en prijs.
Makelaar Brandsen verzuchtte toen min of meer:
"Dan heb ik nog de "Ouwe Kamp"". Wij wisten
natuurlijk niets van het begrip "Ouwe Kamp",
maar stonden open voor alles en zeiden meteen:
"Daar willen we graag kijken".
En bij de eerste oogopslag was dat wat we zochten.
De ligging was inderdaad ideaal, vrij, niet ver van
Den Burg en Den Hoorn en niet ver van de boot en
het werk van Peter. De prijs viel op te brengen en
het resultaat was dat we eind augustus 1969 in de
boerderij trokken.
Dat was de eerste tijd regelrechte armoede: in de
keuken een kraan bij een klein afwasbakje met al
leen koud water. Het hele huis bezat één kachel,
dus niets geen centrale verwarming. Er was nog
een tweede schoorsteen op het huis en die schoor
steen was lek, zodat er bij elke regenbui bruin
roetwater in de keuken stroomde. Dat ondervingen
we door altijd onder de schoorsteen een grote,
rode teil te plaatsen. De wc stond in een aanbouw
van het huis, eigenlijk buiten, zodat bij min Vi
graad Celsius de toevoerende waterleidingen be
vroren waren en er met een emmertje doorge-
(coll. familie De Wilde)
spoeld moest worden. Bij harde wind, en het woei
toen nogal eens hard, bewoog het tafelkleed in de
woonkamer. Een smalle, houten, bijna verticale
trap leidde naar een bordkartonnen slaapkamer.
De twee koestallen waren intact, met de bijbeho
rende gruppen en drinkbakjes. Er was plaats voor
tien koeien. Buiten was een houten loopstal voor
jongvee.
Er stonden nauwelijks bomen rond de boerderij,
bomen werden als niet-Texels beschouwd. De ruil
verkaveling had in die tijd een regeling waardoor
je met subsidie bomen kon aanplanten. Na enige
tijd stond er een boomsingel en na nog weer enige
tijd een tweede boomsingel. Een groot voordeel
van die boomsingels was toch het verminderen van
de windkracht.
Bij de weg stond een gewoon houten boerenhek,
met een kleiner hekje om er met de fiets doorheen
te gaan. Er was en is ook de zogenaamde 'melk-
slrook'. De plek waar vroeger de melkemmers ge
plaatst werden, en die we heden ten dage nog
steeds kunnen onderscheiden door de andere be
strating en waar we nog wel eens de auto op neer
zetten.
Zoals gezegd was er geen warm stromend water, de
86
Historische Vereniging Texel
Nummer 97 december 2010
