De drempel en de torenspits
Mijn grootmoeder Dieuwertje Boonacker was de
jongste (geboren in 1868) en zij speelde ook op het
orgeltje. In 1892 trouwde ze met Jakob Former. Ze
woonden in de kosterswoning naast de "Verma
ning" in De Waal. Hun dochter Frouwlje, geboren
in 1895, was mijn moeder; haar zus tante Doratea
was twee jaar ouder. Grootmoeder bespeelde het
orgel in de "Vermaning" en ging daar door de week
wel oefenen. Dan nam ze haar dochtertjes mee, die
speelden in de "Vermaning". Zo leerden tante Dora
tea en mijn moeder spelenderwijs die liederen. Ze
konden allebei goed zingen. Dat zat in de familie.
Tante Heintje, die getrouwd was met Piet Former,
gebruikte het kistorgeltje een tijdje als theetafel.
Daarop zette ze zo'n mooi ovalen blad met een
theelichtje erop, en een suikerpot, melkkannetje,
het lepelvaasje en de theekopjes.
Toen ik nog op de lagere school zat, ik was denk ik
een jaar of elf, heeft Kassenaar de lekke balg van
het orgeltje gerepareerd en ging ik op orgelles bij
Visser. Ons kistorgeltje klinkt heel mooi, maar het
heeft maar drie octaven, dus toen ging vader op
zoek naar een groter orgeltje, met knoppen. En het
kistorgeltje blijft in de familie, dat gaat straks naar
de vijfde generatie.
Jaap de Haas
Voor mij is één van de vele beelden van historisch
Texel bijvoorbeeld een verhaal over de havenplaats
die De Waal (heel) vroeger was. Hoewel, dat is ei
genlijk geen beeld, behalve in m'n hoofd.
Schepen van Oost kwamen door de killen en in de
Waal en Burgerdijk zijn nog steeds de spoelgaten te
herkennen. Een neef van mij is aan het begin van
de oorlog nog verdronken in de Wèegesweel.
Uit Oudeschild kwamen de schepen ook, onder an
dere met stenen voor de kerk. Hoe oud die kerk
was, weet ik niet precies, vermoedelijk uit de
14e eeuw. In ieder geval is hij beschadigd tijdens de
Beeldenstorm. Na de beschadigingen in de Tweede
Wereldoorlog werd de kerk helemaal nieuw opge
bouwd. Net voor de Bomendiek is een gat en dat is
waarschijnlijk ook een spoelgat. En zoals het een
havenplaats betaamt, waren er twee herbergen
waarin plaats was voor dames van lichte zeden.
Later werden het cafés. Eén daarvan was in de
muur van het kerkhof gebouwd. Daar staan nu
twee banken. Dat die herbergen, later cafés, het zo
Het Zeemanskerkje van Oudeschild. Olieverfschilderij
door Cerd Jan ROOS. (in colt. Cees Hoogerheide)
84
Historische Vereniging Texel
Nummer 97, december 2010