De drempel en de torenspits Mijn grootmoeder Dieuwertje Boonacker was de jongste (geboren in 1868) en zij speelde ook op het orgeltje. In 1892 trouwde ze met Jakob Former. Ze woonden in de kosterswoning naast de "Verma ning" in De Waal. Hun dochter Frouwlje, geboren in 1895, was mijn moeder; haar zus tante Doratea was twee jaar ouder. Grootmoeder bespeelde het orgel in de "Vermaning" en ging daar door de week wel oefenen. Dan nam ze haar dochtertjes mee, die speelden in de "Vermaning". Zo leerden tante Dora tea en mijn moeder spelenderwijs die liederen. Ze konden allebei goed zingen. Dat zat in de familie. Tante Heintje, die getrouwd was met Piet Former, gebruikte het kistorgeltje een tijdje als theetafel. Daarop zette ze zo'n mooi ovalen blad met een theelichtje erop, en een suikerpot, melkkannetje, het lepelvaasje en de theekopjes. Toen ik nog op de lagere school zat, ik was denk ik een jaar of elf, heeft Kassenaar de lekke balg van het orgeltje gerepareerd en ging ik op orgelles bij Visser. Ons kistorgeltje klinkt heel mooi, maar het heeft maar drie octaven, dus toen ging vader op zoek naar een groter orgeltje, met knoppen. En het kistorgeltje blijft in de familie, dat gaat straks naar de vijfde generatie. Jaap de Haas Voor mij is één van de vele beelden van historisch Texel bijvoorbeeld een verhaal over de havenplaats die De Waal (heel) vroeger was. Hoewel, dat is ei genlijk geen beeld, behalve in m'n hoofd. Schepen van Oost kwamen door de killen en in de Waal en Burgerdijk zijn nog steeds de spoelgaten te herkennen. Een neef van mij is aan het begin van de oorlog nog verdronken in de Wèegesweel. Uit Oudeschild kwamen de schepen ook, onder an dere met stenen voor de kerk. Hoe oud die kerk was, weet ik niet precies, vermoedelijk uit de 14e eeuw. In ieder geval is hij beschadigd tijdens de Beeldenstorm. Na de beschadigingen in de Tweede Wereldoorlog werd de kerk helemaal nieuw opge bouwd. Net voor de Bomendiek is een gat en dat is waarschijnlijk ook een spoelgat. En zoals het een havenplaats betaamt, waren er twee herbergen waarin plaats was voor dames van lichte zeden. Later werden het cafés. Eén daarvan was in de muur van het kerkhof gebouwd. Daar staan nu twee banken. Dat die herbergen, later cafés, het zo Het Zeemanskerkje van Oudeschild. Olieverfschilderij door Cerd Jan ROOS. (in colt. Cees Hoogerheide) 84 Historische Vereniging Texel Nummer 97, december 2010

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Uitgave Historische Vereniging Texel | 2010 | | pagina 86