De eetzaal van Hotel "Lyda" in de vijftiger jaren van de vorige eeuw
(coll. Maarten Stoepker)
doen. Ik besloot haar voortaan links te laten lig
gen. Juffen kun je niet zomaar vertrouwen. (Het is
niet meer goed gekomen.)
Het schoolgaan speelde zich ook af langs de Koger-
weg. Zo was daar bijvoorbeeld dokter Van Dom -
melen. Hij had een open legerjeep op de kop ge
likt. Zijn rijstijl was HARD en laveren tussen
kuilen in de weg. Soms mochten we met hem mee
rijden, erin en erop, alles kon, tol en met acht
man. Het mocht een wonder heten dat er nooit
één is afgeslingerd. Later verongelukte hij op de
Postweg.
Ookjelle Boon "Troet", 4 jaar, van de Marte
laarsgracht, had geluk. Hij had zich genesteld in
een kartonnen doos midden op de weg.
Een andere weggebruiker - of misbruiker - was de
Engelse genie in hun legervoertuigen. Ze reden -
of vlogen - nog harder dan de dokter. Ze ruimden
oorlogstuig op in de duinen, onder andere het mij
nenveld in "De Nederlanden". Explosies en rook
pluimen verraadden hun acties.
Terug naar Jelle. Plotseling kregen hij en de doos
een paar flinke schoppen en belandden in de
berm. Dat had hij te danken aan Dirk "Post". Hij
heette eigenlijk Eelrnan. Vanaf zijn dienstfiets zag
hij iets bewegen. Vlak voor de aanstormende
trucks redde hij het leven van Jelle.
Dan was daar nog de melkboer Dirk Kuip met
dresseerkar en Truus op haar paard.
De tweede klas begon voor ons in de echte school
in de Dorpsstraat. Daar was het zogenaamde gym
lokaal klaar gemaakt om ons verder op te leiden.
Dat deed juf Nel van Canunenhout. Veel weet ik er
niet meer van, maar wel dat er op de gang een ko
lenhok was. De functie van zo'n vertrek laat zich
raden. Tevens werd het door hogerhand benut om
leerlingen die niet in het gareel liepen, hun zonden
te laten overdenken. Het milieu was daar overwe
gend zwart! Johan Knol wist eens tijdens zijn de
tentie te ontsnappen. Hij steeg bij ons in aanzien.
Ook de meiden werden niet ontzien. Hanny Ver
meulen ging eens blond en blank naar binnen.
Toen ze werd vrijgelaten was ze niet alleen tot in
keer gekomen, maar had ook een metamorfose on
dergaan. In allerlei nuances steenkolenzwart kwam
ze tevoorschijn.
Nou, ik houd er mee op. De groeten,
Maarten
Nummer 97 december 2010
Historische Vereniging Texel
43
