Herinneringen uit het onderwijs
In 1975 kwam ik naar Texel om les te gaan geven aan
leerlingen van het LHNO, in gewoon Nederlands is
dit Huishoudschool. Juist de meest aparte gebeurte
nissen blijven je bij. Zo herinner ik me nog goed dat
Annemiek Wieten na de ochtendpauze mij vroeg of
ik een chocoladehazelnoot lustte. Natuurlijk ging ik
daar op in. "Moet u zien dat u die krijgt." antwoordde
ze. De tafels in mijn lokaal stonden in een carré. An
nemiek liep aan de buitenkant en ik sprong op de ta
fels. De hele klas moedigde ons aan, tol plotseling
de deur openging en de directrice in de deuropening
stond. Doodstil was het opeens. Tot verbazing van de
leerlingen werd de deur zonder commentaar geslo
ten. Ik zelf had wel een idee waarom dit voorval zo
eindigde, maar de leerlingen begrepen er niets van.
Of ik de choco-hazelnoot nog gekregen heb, weet ik
niet meer.
Ik had de gewoonte om leerlingen die in de klas min
of meer zaten te slapen een natte spons naar hel
hoofd te gooien. Op een maandagochtend was ik nog
maar amper in de klas, of er vlogen wel tien natte
sponzen naar mijn hoofd. De vijf minuten daarna
werd het een schitterend sponzengevecht. Daarna
hebben we met de hele klas alles weer droog gemaakt
en opgeruimd. Dat laatste sprak vanzelf.
Bij het Lager Beroepsonderwijs, we hadden ondertus
sen al een fusie met de LTS achter de rug, werd op
drie niveaus examen gedaan. Ik vroeg altijd aan het
begin van het schooljaar aan de vierde-klasleerlingen
die op B-niveau eindexamen deden, wie daarnaast
ook op C-niveau eindexamen Nederlands wilde
doen. Aan dat groepje heb ik een jaar lang op maan
dagochtend, drie kwartier vóór de officiële schooltijd
begon, extra C-niveau lessen gegeven. Nooit heeft
één van die leerlingen de extra les verzuimd. Zelfs Jan
van der Star, die 's morgens vroeg eerst de koeien
moest melken, was altijd stipt op tijd aanwezig.
Wie zegt er nog: "De jeugd van tegenwoordig.
Een van de krenten in de onderwijspap was voor mij
wel de Waddencruise. De laatste schoolweek werd
voor de derde klassen LBO altijd besteed aan een
schoolkamp. Twaalf jaar lang heb ik met collega's de
Waddencruise georganiseerd. Voor de meeste leerlin
gen vormde deze week de enige vakantie in dat jaar.
In de zomervakantie werd er door de leerlingen in
het bedrijfsleven gewerkt. Tijdens zo'n week leer je
de leerlingen op een heel andere manier kennen.
Ik herinner me nog goed dat een van de jongens zijn
fiets op de steiger naast de "Rival" zette. Helaas met
de stang van de standaard precies in de opening tus
sen de steigerplanken. Fiets viel om en verdween in
de haven. De twee broers Hoep kwamen direct in ac
tie, pakten een pikhaak, verlengden die en begonnen
te dreggen. Weldra kwam de fiets boven water. Een
gulden in de waterautomaat en de fiets kreeg een rei
nigingsbeurt. Een rondje rijden en toen weer een rei
nigingsbeurt. De jammerende fietseigenaar kreeg de
fiets weer keurig gereinigd terug. Er werd geen woord
meer aan vuil gemaakt. Zo doe je dat toch.
Deze voorvallen vormen maar een kleine selectie van
wat ik zou willen vertellen. Ik heb van de 26 jaar dat
ik op Texel les gaf, genoten.
Hans Lasthuizen
Nummer 97 december 2010
Historische Vereniging Texel
37
