Hartje, m'n hartje
Aan mijn horlogeketting hangt een gouden hartje.
Ik draag hel met plezier als we gaan dansen in onze
Texelse klederdracht met de leden van de "Dans
groep Oude Dansen Texel". Het gouden horloge
kreeg de oudste broer van mijn grootvader, Gerril
Jan Kuijperjz., voor 25 jaar trouwe dienst bij de
N.H.T.M. Nu kende ik Gerrit Jan alleen maar van
een foto: een forse man met zeemanspet en een duf
felse jas met gouden strepen op de mouwen. Ik kon
alleen niet bevatten welke scheepvaartmaatschappij
er schuil ging achter de vier genoemde letters. De
zeebonk had wel 25 jaren gevaren, maar dan wel bij
de Noord Hollandse Tramweg Maatschappij en als
kapitein van een pont vele tienduizencle keren het IJ
overgestoken.
De horlogeketting van m'n grootvader met horloge en
hartje
Na zijn overlijden kreeg mijn oppa, Simon Kuijper
Jz, het horloge; die droeg het elke zondag als hij met
ominie bij ons kwam koffiedrinken. Het gouden
hartje dat hij aan zijn ketting liet aanbrengen, was
wel héél bijzonder voor ons kinderen. Hoe vaak zul
len we gevraagd hebben: uMagge we nagers kieke,
oppa?" Dan werd het hartje plechtig opengemaakt
en mochten wij even naar de piepkleine fotootjes
kijken die erin waren gezet: mijn grootmoeder en
mijn moeder als jong meisje.
Het gesloten hartje
Het hartje was de trouwring van mijn grootvader.
Omdat hij visserman was en met zijn schuit de
TX 66 zijn brood moest verdienen, kon hij aan
boord geen ring dragen. De verhalen van pijnlijk af
gestroopte vingers waren legio. Hij heeft dus nooit
een ring gedragen, zelfs niet in zijn oor. Hij ging
door het leven als een goed visserman die nu eens
"de admiraal" werd genoemd, als hij met slecht
weer toch ging te vissen en de andere vissers hem
dan wel móesten volgen, dan weer "de neus" omdat
hij een machtige gok had.
Dit hartje is zéér zeldzaam! Als wij met onze dans
groep optreden, vertellen we ook altijd iets over
onze kleding en onze sieraden. Ik vertel dan het ver
haal van dit hartje en vraag dan of de mensen dit al
eens eerder hebben gezien. We dansten in Katwijk
aan Zee, op Wieringen, in Den Helder en Harlingen
maar tot op heden heb ik nog niet één positieve re
actie gekregen.
Het geopende hartje met foto's
Nu zoveel mensen dit verhaal lezen, denk ik dat ik
een grotere kans heb om te weten te komen of er
meer zulke hartjes bestaan.
Simon Dros
36
Historische Vereniging Texel
Nummer 97 december 2010
