De Westerweg
Als je gevraagd wordt om er iets over te zeggen
lijkt het wel makkelijk om iets te noemen, maar
nader beschouwd is dat eigenlijk helemaal niet zo
makkelijk. Dat Tessel van ons is naar mijn idee in
z'n totaliteit geweldig mooi. Het Sluftergebied,
waar de zon en de zee ongeremd hun gang kunnen
gaan, een weidsheid met de prachtige kleurenscha-
keringen. Het Hogeberggebied, het glooiende land
schap zo typisch Tessels met schapen en natuurlijk
in het voorjaar de lammetjes te midden van stolp
boerderijen en schapenboeten. Het uitzicht naar de
vaste wal, kijk op de Waddenzee. Maar ook alle
polders stralen iets moois uit. En bovenal zien wij
de horizon. Wij kunnen, als we willen, de zon op
zien komen en weer zien ondergaan. Dat kan bijna
niemand die in de stad woont, zeggen. Werkelijk
geweldig en bijna nergens anders zie je van die
prachtige wolken als bij ons op Tessel.
Oudeschild met zijn vissershaven, waar iedere vrij
dag de kotters weer terugkeren van een week vis
sen. De families die de mannen weer welkom he
ten in een heerlijke ongedwongen sfeer en alle tijd
voor een praatje. Ja, dat is ook wat Tessel zo uniek
maakt, de mensen. Tijd voor een praatje en wat ge
zelligheid is er altijd. En als je dan zondagavond
om tien uur even op de haven gaat kijken en de
eerste kotters weer naar zee gaan, dan maak je die
saamhorigheid mee. Uitzwaaien en tot volgende
week.
Maar ook de dorpen stralen veel moois uit, bijna
allemaal verschillend van elkaar, maar je ruikt als
het ware de geschiedenis van ons eiland. Ik ben er
dan ook zeer verheugd over dat enkele jaren gele
den de Razende Bol bij onze gemeente is onderge
bracht en ik het genoegen heb om enkele malen
per jaar met vriend en strandvonder Hans Eelrnan
naar de Bol af te reizen. Dat is werkelijk zo ver
schrikkelijk indrukwekkend: iedere keer is het of
je in een andere wereld terecht komt en al die ke
gelrobben hebben vriendschap gesloten met Hans
en zijn hond. Zij komen hen echt gedag zeggen en
de hond van Hans snuffelt bijna aan de robben.
Maar bovenal ben ik knettergek van de duinen en
dennen en speciaal die tussen Jan Ayeslag en paal
17. Ik heb het genoegen gehad daar een kleine
veertig jaar te mogen jagen. Ik zeg wel eens grap-
penderwijs dat ik in de Westerduinen ben geboren.
Een zeer groot deel van mijn leven heb ik in dit ge
bied doorgebracht, een kleine duizend hectare met
een zeer grote verscheidenheid aan soorten dui
nen, valleien en beplanting. Werkelijk een fantas
tisch deel van Texel!
Ik hoop van harte dat alle Tesselaars nog meer
gaan beseffen dat wij op een uniek stukje Holland
wonen. En dat is naar mijn mening ook de reden
waarom zo vele gasten telkens weer naar ons
'Gouden Bokje' terugkeren. Die zitten echt niet te
wachten op nieuwe gemeentehuizen en VWkan-
toren en dat soort overkantse bouwstijlen, dal zien
ze de hele dag al thuis.
Henk van Wijk
Tegenwoordig lees ik niet zoveel boeken meer, maar
landschappen lees ik des te meer. Vaak valt er verras
send veel uit de loop der wegen op te maken. Boch
ten gaan ergens omheen, langs of naar toe. Meestal
wordt de weg van de minste weerstand gekozen bij
de aanleg ervan en de beste verbinding tussen twee
punten is daarom niet altijd een rechte lijn.
Ook op Texel zijn sporen uit het verleden vastge
legd in het wegenpatroon. Niet alles is rechtge
trokken of weg-gebulldozerd tijdens de ruilverka
veling. Een mooi voorbeeld daarvan vind ik de
Westerweg en zijn zijwegen. Ook zonder de link
naar het verleden vind ik dat deel van het eiland
buitengewoon aantrekkelijk. De lichte glooiing
van het land in de richting van de Rozendijk, de
verspreiding van de boerderijen en het heldere
licht aldaar vervelen mij nooit.
Hoe dat zo gekomen is kan ik mij eerlijk gezegd
niet meer herinneren, maar in de loop der jaren is
dat gevoel ontstaan en met alles wat ik nu van die
omgeving weet, wordt dat alleen maar sterker.
Het land tegenover de "Immetjeshoeve"" ligt ruim
drie meter boven zeeniveau. In de tijd dat er nog
geen dijken waren zat men daar dus hoog en
droog.
Aan het begin van de jaartelling had Texel nog niet
de vorm die het nu heeft. Het was zelfs geen ei
land, want het zuidelijke deel was nog verbonden
met Noord-Holland en in het gebied tussen de hui
dige Rozendijk en Gerritslanderdijk liep een in
ham die vermoedelijk eindigde ter hoogte van de
Roggeslool bij de Cocksdorp.
Nummer 97 december 2010
Historische Vereniging Texel
33
