Het roerige leven van een misdienaar in de jaren 50
Deze foto dateert van 11 juni 1 950. Achteraan: Wim Boom JThz - Jan Bakker Jz - Piet Boom JThz - Hans Bakker Cz.
Vooraan: Hans Boom JThz en Jack Witte van "Rozenhout". (collectie Hans Bakker)
Er werd niet gevraagd ol je misdienaar wilde wor
den, nee, als roomse jongen moest je wel. Je vriend
jes werden het ook en dat was ook wel plezierig.
Bij een begrafenis gingen we met de taxi van Piet
Kaan naar het kerkhof. Onderweg werd de wierrook
nog wat extra opgestookt, zodat Piet zijn taxi de hele
week nog naar de wierrook stonk.
Met Kerstmis was het een hele zit; de Nachtmis om
6 uur en de hele tijd op knietjes en nuchter blijven
voor de communie. Het was dat moeder Bakker bij
thuiskomst een heerlijk kerstonlbijt klaar had staan,
dat maakt alles weer goed. Maar als misdienaar
moest je om tien uur weer naar de Hoogmis. Zalig
Kerstfeest
Toch hadden we wel een leuk clubje; er werd ook
veel kattenkwaad uitgehaald. We jatten de kruisbes
sen uit de tuin van de pastoor; dat was wel erg bru
taal, maar het waren er zóveel en oh zo lekker!
Maar bij de wekelijkse biecht was stom vergeten dat
te vertellen. De pastoor vroeg: "Was dat alles Hans?"
Ik antwoordde volmondig "JA"! Maar toen de pas
toor vervolgens vroeg of de kruisbessen ook lekker
waren, kon ik wel door de grond zakken. Wat heb ik
toen veel weesgegroetjes moeten bidden om weer in
het reine te komen. En toen de pastoor de volgende
morgen op 't Buurtje op visite kwam, kneep ik 'm
toch wel even. Maar moeder gaf hem een jonge bor
rel en een sigaar en alles was vergeten en vergeven.
Wel heb ik jarenlang een trauma gehad van een daad
die mij eigenlijk nog steeds achtervolgt. Tijdens een
lange Hoogmis moest ik hoognodig uit de broek; dat
gebeurde wel eens meer. De pastorietuin was groot
en dan viel dat niet op. Maar laat nou de deur van de
sacristie op slot wezen. Dus in mijn hoge nood deed
ik mijn behoefte in het heilig kerkputje. Nou, dat
heb ik geweten! Het hele kerkbestuur in rep en roer.
Jaren later nog, als ik Dirk Maas van "De Tuinbouw"
of Jaap Schraag tegenkwam, werd ik nog steeds uit
gemaakt voor "kerkeputjeskakker".
Op een keer dachten we behulpzaam te zijn. Het
pakte echter verkeerd uit. De pastoor was overleden
en dozen met zijn papieren moesten worden ver
brand. Ze lagen tegen de deur van het "Bondje" (ge
bouwtje van de kerk in Oudeschild).
Nou, Piet Boom en ik konden goed fikkie stoken en
dus, hup, de brand er in. Dat dat niet de juiste plaats
was, hadden we niet in de gaten, maar toen ook de
deur begon te branden, was er paniek in de tent. Ge
lukkig kon met hulp en emmers water het tij worden
gekeerd, maar je maakt er geen vrienden mee!
Hans Bakker
Nummer 97 december 2010
Historische Vereniging Texel
27
