J.A. Dros achter het orgel, rond 1 950
Wit is je fan Tessel het méést dierbaar? Moeilijk uut-
kieze, d'r is zoveul fan Tessel weer ik fan hou, maar
deuze twie staan bee mee bovenan: de Tesselse taal en
het Hoornder kerkie.
Ik ben met beiegaar opgroeid, fan kleins afan.
lederiên is het er wel over iêns: het kerkie leit as een
pronkie in 't landskap. Lest, op een mooie achterna
middag, fietste ik fa na f de Rommelpot over 't Léége
weggie, dan kiek je d'r zo mooi op. Blauwe lucht,
witte blomkóólwolke en rooie daken op de achter
grond, skéépe op de foorgrond en hel haantje skitte-
rend in 't sontje.
Toen beleefde ik iniêns een bizonder óógeblik: het leek
wel net of ik het allegaar foar 't eerst fan me leve sag.
Héél ampart. En ik docht: 't is net of een gróóte hand
het kerkie deer precies op dat plasie héél ferzichtig
neer set heb!
Maar niet alliendig dut maakt 't foor mee speciaal.
D'r is veul meer as die mooie bulekant. Ik heb veul bi-
zondere óógeblikke meemaakt in het kerkie en met de
mense. Mien vader en moeder hèèwwe me er op
20 december 1929 late dóópe en later hèèw ik er be
lijdenis deen. Héél wat sundagochende hèèw ik op me
eige plasie naar de preek luuslerd, bid en songe. Veul
herinneringe komme bee me bove.
Sundagskool kers féést! Wit een féést en niet alliendig
(foto coll. Cré Dros)
foor de kienders, maar eigelijk foor de hééle Hoore.
Kerks of niet, deer gong iederiêen na toe, behalve de
Roemse dan.Ik weet nag fan een keer toe er een dik
pak sneeuw log met de kerst. Teuge vijve op twiede
kerstdag kwam iederiên an, deur de Kerkstréél. Het
geluud was aars as aars, dempt deur de dikke
sneeuwlaag. Het kerkepöödje, da t toe tusse twie
hóóge ligusterhage naar de ingang deur de kerkeka-
mer liep, hadde ze ope spitte moete. We liepe tusse
hóóge mure fan sneeuw. Het was al puur donker en
het licht in de kerk skeen deur de rame op de sneeuw
en je hoorde 't orgel al kerstversies speule. Een blied
gevoel gaf het!
Midden in de kerk stond een gróóte sallemanderka-
chel met de piep hillegaar de nok uut, en op die ka
chel stonde de ketels met sukelaad.
Op de floer foor hel orgel stond de kerstboom, met
tuie fan iezerdrééd vastset. Een knoert van een bóóm,
gien spar, néé, een den, vol dikke witte keerse, die met
skietketoen an mekaar ferbonde ware.
Na een woordje fan de dommenee en het singe fan
Komt allen tezamen" wier dan het licht uutdeen en
het onderste endje fan 't skietketoen anstoke. Een
gróóte vlam danste deur de bóóm, fan links naar
rechts, fan benede naar boven, fan de iêne keers naar
de aare. Skitterend! Om nooit te f erge te! En zóó ging
het alle jare.Kom deer nou naggeres om!
24
Historische Vereniging Texel
Nummer 97, december 2010
