Gevangen in herinnering
Mij fascineert dat stukje Texelse historie waaraan
ik vrijwel geen eigen herinneringen heb, maar die
ik wel heb meebeleefd.
De oorlogsjaren 1940 - 1945 waren mijn eerste vijf
levensjaren. Wat ik echter in die historische jaren
heb gehoord, gezien en beleefd, weet ik enkel door
familieverhalen, documenten en vooral door de
vele foto's uit het archief van mijn vader. Dit is er
één van: Oosterender kinderen in "de Verloren-
kost", gegroepeerd om een aantal Brits-Indische
krijgsgevangenen die, net als Kaukasische daar
voor en Georgische daarna, gedwongen waren in
Duitse dienst te gaan.
Wat zou er omgaan in die blonde krullenbol op
schoot bij die donkere soldaat? Dat jongetje ben
ik, maar ben ik bang voor hem? Doe ik misschien
een angstig plasje in mijn korte en op zijn ruige
soldatenbroek? Of zie ik hem als de welkome wel
doener die mij elke dag een reep chocolade brengt
en speel ik het spel ter wille daarvan mee? Maar
hoe voel ik me wanneer hij mij zijn pistool laat
richten op de fotograaf, mijn vader? Ik weet het
niet meer, maar het fascineert me wel. En ik kan
het ook niet meer vragen. Niet aan mijn vader en
ook niet meer aan mijn grote zus en broer lussen
al die dorpskinderen, zij zijn inmiddels alle drie
ook historie.
Aris Bremer
Foto's in collectie Aris Bremer
Nummer 97 december 2010
Historische Vereniging Texel
15
