Het verhaal dat Simon voorlas is een verhaal van
Kees Terpstra. Het werd vroeger veel voorgedragen
op bruiloften en partijen. Kees vind het best dat
wij het nu willen publiceren.
Skéépe praatje
Ik docht bee me eige, ik snee 'n aardig hoekie öf os
ik hier dwors over 't lond gaan.
Maar nag gien tien meter fon 't hek of komt déér
'n ram op me of fon: os jee nou niet gauw oplazert,
dan
Ik mettiên aarsom en op 't hek of, wont in zokke
gevöle ken ik nag aardig uut de biêne.
't Skeelde niet veul, maar 'k wos nag krek op tiêd.
Os 't hek d'r niet staan hod, wos de ram nag wel
effe deurstoove, denk. Maar, boem wos ho en déér
sting ie don nag lillek na me de snuuve. Ik sow 'm
net 'n lel foor sien horses geeve, staan d'r opiêne
twie nonne na me te kieke. Ik hou me eige in en
sèèg die meikes gedag.
Ze froege me of ik bang wos foor dot béést. "Wel-
ninnet", sèèg 'k, "maar os verstandig méns ga je
niet met zon béést fechte."
Weerom zon béést zó norrepig wos, wowe ze
weete. Ik fertel ze dot dut 'n ram wos en die benne
om deuze tiêd fon't jaar oltiêd saggerijnig.
Of die aar don gien ramme waare. Ik sèèg "néé, dot
benne skéépe en die doên je niks." Ze begreepe dot
niet zó erreg. Dus lèèg ik uut dot 'n ram 'n monne-
tjesskéép is en dot die aare ollegaar vrouwtjes
benne. Dot wos ok nag niet hillegaar duidelijk,
wont wot zon ram nou bee die skéépe doen most,
dot hodde ze nag niet zó derekt in de gaate.
Ik begon 't warrem te krigge en dus sèèg ik maar
gauw: "Aars krigge de skéépe in 't foorjaar gien
lampies!" En doe froege ze: "Wot heb die ram don
deer mee fon doen?"
D'r zot niks aars op don dot ik wot diéper op de
zaak most ingaan.
"Kiek", sei ik, "zon ram loopt wot tusse de skéépe
te snuffele en os ie denkt dot skeep wil fon 'l foor
jaar lampies, don gaat ie d'r op of!"
"En dan?" froege ze. "Nou, dan doet ie met zon
ongeefstokkie, zon frommeldinkie, wot sééd in dot
skéép."
Dot sééd inbrenge wos niet hillegaar gesnoope.
"Kiek", zég 'k, "os zon skéép d'r zin in heb, houdt
ze de stéért omhóóg en deer onder zit 'n doorgeef-
luukie; de ram duwt sien ongeefstokkie na binne
en geeft zó wot sééd of. Olies is precies pos en mis
gaan ken niet."
Maar, weer haalde-nie zo gauw dot sééd don fon-
daan? Ik sèèg dus, dot ie dot oltiêd 'n zakkie sééd
bee 'm heb, kiek maar, déér tussen ze achterpóóte.
D'r wos nag wot, dot ongeefstokkie weer of ie dot
hod zitte, wont dot hodde ze nag niet siên.
Ik sèèg: "Dot klopt, wont dot ding komt uut dot
fetiel onder zien buuk. Os dot ding zó maar in de
buutelucht zou hange sow 't zommaar befriêse
kenne."
Of 't sééd nooit opraakte?
"Welnunje", sèèg 'k, "hee spaart 'r foor 'n héél jaar
op en 't is maar foor 'n week of zes dot-ie 't nódig
heb."
Of d'r nooit 'n skéép oversleege wier?
"Nou déér wos weinig köns op", sei 'k, "wont zon
ram krigt 'r nooit genog fan.
In vróóger tiêd ging de boer altóós zellef mee, don
hod-ie de ram on 'n lange róóp; maar déér het-ie
nou gien tiêd meer foor. Zellefs foor zien eige
vrouw heppie 't te drok."
Fondeer dot die boere ol maar minder kienders
krigge, dochte de dames.
Ze bleeke toch nag 't ien en 't aar te weete en dus
zei ik maar niks meer.
Maar ze hodde nag puur wot lol doe se deurliepe.
En ik hoorde die iêne nag sèège: "Wot 'n geluk Ur-
sula, déér wos ik vroeger temet on zon boer bluuve
hange".
Simon Dros
32
Historische Vereniging Texel
Nummer 95, juni 2010
