ook de huishoudster niet voor de voeten liep. Maar
dat pakhuis werd bouwvallig en in 1922 is dat alle
maal afgebroken. Er is toen aan de voorkant naast
die kamers links van de gang nog een kamer bijge
bouwd als slaapkamer en naast de keuken kwam
een bijkeuken. Die trap naar boven kwam dus ze
ker uit bij de keuken, dat moet wel, ik kan het niet
meer voor me zien. En een groot deel bleef lege
ruimte; vandaar dat de pomp, die aanvankelijk in
het pakhuis stond, toen buiten op een open terrein
kwam te staan. Die pomp gaf groenachtig water en
werd alleen gekookt gebruikt en voor wasbeurten.
Ja, en wat kan ik er nog meer over schrijven? Ik
zeide al dat ik de herinnering houd zoals het was.
In de huiskamer rechts van de gang en de rieten
leuningstoel van grootvader en een antiek laden-
kastje dat ik van mijn zuster Barbara overnam in
1939 en dat nu hier bij mij in de woonkamer staat.
En verder in de slaapkamer (op het zuiden) zo'n
ouderwets eiken ledikant. Dat staat thans in het
Texels Museum in Den Burg. Het heeft nog jaren
bij een oudere zuster in Delft en later in Zandvoort
gestaan, maar toen zij in 1968 in een rusthuis ging
heeft mijn jongste zuster, wier eigendom het nog
was, het aan het Texels Museum cadeau gedaan.
Zo is er meer aan het museum gegeven. Vorig jaar
stierf Barbara (die toen 81 was) en die had een
schilderij van mijn overgrootmoeder in Texelse
klederdracht omstreeks 1820. Ik heb dat ook aan
het museum gegeven. En in het Scheepvaartmu
seum aan Den Hoorn gaf mijn zuster indertijd
kleine modellen van sloepen zoals die bij de wal
visvaart gebruikt werden. Mijn betovergrootvader
was commandeur bij de walvisvaart en maakte in
1778 o.a. een tocht naar Groenland (Straat Davis).
Hij wordt nog vermeld in het boek 't Lant van Tex-
sel, pag. 163. En zo zijn er meer dingen o.a. een
mooie bewerkte stoof van grootmoeder (ik heb
haar nooit gekend, want toen ze stierf was ik twee
jaar), die stoof staat hier bij mij. En nu weet ik
heus niet meer te schrijven. Mocht u nog iets wil
len weten dan moogt u het gerust vragen. Maar
mag ik u nu ook iets vragen? Hoe is het met die
bedsteden beneden afgelopen? Ze afbreken en bij
de kamer trekken was onmogelijk want onder de
bedsteden was een kelder waarin je kon komen
vanuit de gang als je een luikje in de muur boven
de vloer optilde. Dan kon je langs een trapje afda
len. Die kelder werd nooit gebruikt wantje moest
eerst de gangloper opnemen, want er moest ook
nog een luik in de vloer opgetild worden. Eén keer
hebben mijn broers en ik dat gedaan en mijn broer
daalde af in de kelder en nadat ik alles dicht had
gemaakt en de loper weer goed lag riep mijn broer
van uit de kelder: "Dieuw, kom je even"? De huis-
Nummer 95, juni 2010
Historische Vereniging Texel
29
