SJ3'C-,^,
jf-tir-eiL 'ir
y&ro'i yyz? Y?-
'Y .s?
tg
X-" y >r^. -. jf.y-
■*!S,<2&<Z7rZsr?y-^ /%.<.-*:*£■•&.&■■* y*:-<ry Z-Y
yy ■t'X^S^x^ i
\y~y y^ - y-— y^y^
■y*-yz zy &£<c?r. y z^yyy o-v-y/ y<*&?-*
y <y y
-?-z^*r—t?-^y^^~ zy u/^y
'ryy2*z^*
Y Z^tSf
y
'-/
-/
-?is-&Y
/p&vzy
y'j'
<ls
Y
@lj>.
y ■*-& y^-s- -?..
z? yy^ye>'sy^y' z
-7
Fig. 6 Brief van Carritsen van 1 6 oktober 191 6.
over. Zo nam het kweldergras, dat op de lagere
kwelders thuis hoort, toe.
Verder verdwenen uit de Waddenzee in de dertiger
jaren om een andere reden, onder andere door een
schimmelziekte, de zeegrassen. Losgeslagen zee
gras vormde vóór die tijd grote hopen op de kust
van Griend waardoor het eiland ook nog enige
bescherming kreeg. Het was van belang voor de
opbouw (vasthouden van slib en zand) en begroei
ing van het eiland. Aan deze bescherming kwam
dus ook een eind.
Zeegras Zostera marina) werd in de Waddenzee
geoogst als wier dat of gebruikt werd als vulling in
oude dijklichamen en matrassen of als verpak
kingsmateriaal. Ook namen schepen wel eens eni
ge balen zeegras mee om zonodig hiermee gaten in
de scheepswand te dichten.
Zo bood in 1925 Frans Zegel Kz. (zeegrasexploita
tie, houthandel, ijzerhandel, manufacturen) uit
Oudeschild, Natuurmonumenten 55,00 om het
aangespoelde zeegras op Griend te mogen verza
melen. Kwam er meer dan 110x100 kg vandaan
dan betaalden ze voor elke 100 kg 50 cent. De
Nummer 90, maart 2009
Historische Vereniging Texel
9
