OPGEPAKT: STAATSGEVAARLIJK! Herinneringen van Frans van Ingen Schenau 4 december 1944. Met z'n vijven zitten we naar de Engelse radio te luisteren, vader, moeder, buurman Heule (ambtenaar van Rijkswaterstaat), mijn broer en ondergetekende, toen er hard op de voordeur werd gebonkt. We hoorden schreeuwende Duitse stemmen. In een vliegende vaart moest alles worden weggewerkt voordat vader naar de voordeur ging. Mijn broer was ondergedoken en was bezig om valse stempels te maken op papieren die moesten dienen als Ausweis voor het gebruik van een fiets. Hij had er al een paar klaar. Hij maakte ze op een sigarenkistje met een glazen bodem en een lampje er in. Hij dook meteen in de vaste bank achter de eettafel en trok de zijklep dicht. Alle spullen nam hij mee. Wij hadden wel elektrisch licht ook al was het hele Schilderend stroomloos. De kabel was niet afgesloten in verband met de werkzaamheden van Dros' Autocentrale voor de Wehrmacht. Huis aan huis was wel de hoofdstop verwijderd en het kastje verzegeld. Het loodje hadden we vakkundig verwijderd, de zaak weer doorverbonden en het loodje perfect teruggehangen. In de kamer zaten we plichtsgetrouw bij een oliepitje. Wel moesten we in huis alle lampen losdraaien voor het geval iemand per ongeluk een knop zou omdraaien. Onze radio zat weggewerkt boven de kast in de kamer. In het plafond van de kast kon een stekker in een stekkerdoos gedaan worden en dan begon de radio te spelen. Op tijd konden we de stekker er uit trekken. Drie soldaten stormden de kamer in en vader werd meteen naar buiten getrokken. Wij pakten onze jas van de kapstok; 'Raus, raus, schnell!' Midden op de Schilderweg werden we op een rij gezet, twee soldaten met het geweer in aanslag en twee grote herdershonden naast hen bewaakten ons. Broekriemen werden verwijderd en daar stonden we in het donker. Binnen bleef een soldaat bij moeder zitten. Twee anderen doorzochten het huis, maar konden weinig vinden. Omdat dat nogal lang duurde, werden we naar Hotel Texel gebracht, waar we in een kamertje een aantal oudere mannen aantroffen. Allemaal staatsgevaarlijke lieden, volgens een lijst die was opgesteld door de N.S.B. Allen waren die avond opgepakt. Een voor een werden we in een ander kamertje ondervraagd door de Grüne Polizei. Ik vermoed dat ze op deze manier gegevens trachtten te verzamelen over de ondergrondse. Mij vroegen ze waarom ik niet in Duitsland hoefde te werken. Ik had een Ausweis als reserveroeier van de reddingboot van De Koog. Daar namen ze wel genoegen mee, maar verscheurden het toch. Met elkaar praten was verboden. Je zat stomweg te wachten. Buurman Heule mocht warempel naar huis; hij stond blijkbaar niet op de lijst. Er kwamen nog steeds mensen bij, allemaal staatsgevaarlijk! Opeens werd ook mijn broer binnengebracht. Mijn naam werd afgeroepen. De soldaten hadden een seinsleutel gevonden op mijn slaapkamer. Of die van mij was en waarvoor ik die gebruikte. Ik antwoordde dat die inderdaad van mij was en dat ik als leerling van de Zeevaartschool moest leren morse seinen. Daar namen ze genoegen mee. Tenslotte werden we met z'n allen naar een zaal van het zwaar getroffen weeshuis in de Parkstraat gebracht. We werden bewaakt door Georgische soldaten. Het was er stikdonker en koud en we zaten op de houten vloer. Mijn broer en ik probeerden wat te slapen door dicht tegen elkaar aan te gaan liggen. De volgende morgen werden nog meer gevaarlijke mensen binnengebracht. Zij waren op weg naar hun werk. ]as Vinke, Kobus Lips de melkboer. Ook mensen uit Eierland, De Cocksdorp, Oudeschild en De Waal, zoals Piet Dros en IJska, de smid. Ook een politieagent was gearresteerd. Er werd nog een lokaal in gebruik genomen. In de loop van de dag brachten de mensen pakken met stro, zodat we wat warmer konden liggen. De vrouwen brachten eten en kleding. Water om te wassen was er niet en de toiletten raakten al gauw verstopt. In de loop van de ochtend werden ook alle identiteitspasjes opgehaald, maar ik had met mijn broer afgesproken dat we zouden zeggen dat we die de vorige avond al hadden moeten af geven. Naar ik later hoorde hebben Piet Dros (Piet van Niek uit De Waal) en nog een jongen 's nachts kans gezien door een wc-raampje te kruipen en te vluchten. 3

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Uitgave Historische Vereniging Texel | 2007 | | pagina 5