DE SLEEPBOOT
In de turbulente bevrijdingsdagen was het
voor het TESO-personeel, maar ook voor
andere dorpsgenoten, die spontaan met de
boot meegingen om als eerste de bevrijders te
verwelkomen, een waar feest. Bijna iedere reis
werd er een mannetje naar het Marine
Instituut -wat toen al door de Duitsers was
verlaten- gestuurd om sigaretten en drank te
halen. En dat de fles menigmaal rondging,
laat zich gemakkelijk raden.
Op een keer kwam er zo maar een Duitse
matroos aan boord met een geëmailleerd
emmertje half vol cognac, dat hij in de
passagiersgang neerzette. 'Dass foor joelie',
zei hij tegen het personeel, die het eerst niet
vertrouwde. Een voorproever was gauw
gevonden. Met een korte knik keurde hij de
drank goed. De Duitsers waren uiteraard ook
blij dat ze de oorlog overleefd hadden,
vandaar waarschijnlijk hun royale schenking.
Zelfs kapitein List wist het niet meer en
terwijl hij Den Helder binnenvoer, sprak hij
de historische woorden: 'Zo, daar zijn we
weer'. Waarop walagent Bertus de Jong
nuchter opmerkte: 'Nou ging ik maar es naar
Texel, want dit is nu al de tweede keer dat
jullie hier achter elkaar aanmeren met de
Wagemaker'.
Op een van de reizen werd er door de
bemanning van de dr. Wagemaker een Duitse
sleepboot waargenomen, die daar voor anker
lag in het Marsdiep. Ze waren er al een paar
keer langs gevaren, maar er was geen levend
wezen aan boord te bekennen. Dus werd het
tijd om een paar mannetjes over te zetten.
Vrijwilligers genoeg! Klaas Schagen, Henk
Schagen, Jan Kuijper, Dirk Krijnen en
Lammert van der Schans. Er heerste daar aan
boord een beklemmende stilte; het was net
een soort spookschip. Alles stond netjes op
z'n plaats en de tafel was keurig gedekt. In de
hoek van de kajuit speelde zachtjes de radio
en bij nader onderzoek vond met een
mandfles met gedestilleerd water, althans zo
dacht men. Maar de fijnproever Lammert riep
al gauw om een 'skóón koppie' en terwijl
Klaas van Moppie het anker stond binnen te
draaien, had iedereen zich al om de Schnapps
verzameld. Dat was proeven, proeven en nog
eens proeven. (Hier laat het geheugen van de
meeste opstappers hen in de steek
Tekening van C. van Heerwaarde
Er werd vastgemaakt en Dirk Krijnen (TX19)
zou het roer ter hand nemen en deze had uit
voorzorg nog geen druppel gedronken. Dat
was maar goed ook, want de sleepboot had
de neiging om te gaan zigzaggen. Krijnen had
daarom zijn handen vol. Ze koersten naar
Oudeschild. Naarmate ze de haven naderden,
steeg de stemming met de minuut. Op de
haven zag het zwart van de mensen, die
meenden dat de bevrijders in aantocht waren.
Hun teleurstelling was echter groot, want het
waren niet de lang verwachte Canadezen,
maar de Dr. Wagemaker met een
buitgemaakte sleepboot. De hilariteit nam
snel toe, toen ze ontdekten dat niet TESO
maar Bacchus het roer in handen had.
Jan Kuijper hield, met een kop als een boei,
staande op het achterdek, een gloedvolle
redevoering. Hij sprak over oorlog en vrede.
6
